โฮมสเตย์ของลุงเกษม
เช้าตรู่ที่อากาศสดใส เสียงไก่กังวานแว่วมากับสายลมเช้า ท้องฟ้าเบื้องทิศตะวันออกอาบไปด้วยลำแสงสีทองของดวงตะวันที่เริ่มฉายประกายบางส่วนออกมาเยี่ยมฟ้า ทะเลหมอกหนายังขังตัวอ้อยอิ่งไปตามที่ราบต่ำ บ้างก็ลอยเรี่ยติดใบหญ้า ค่อยๆเคลื่อนไปช้าๆตามพุ่มไม้ชายเขา กระแสลมเบาๆกำลังถ่ายเทความชุ่มชื้นที่ตกค้างมาจากค่ำคืน ปุยเมฆสีขาวจาง ละลิ่วลอยอยู่กลางผืนฟ้า ใบหญ้าสะบัดไหวราวเริงระบำ ขณะที่น้ำค้าง รอนนี่ และเพ็ญกำลังจะออกจากเรือนพัก ตั้งใจเอาไว้ว่าจะไปขี่จักรยานเล่น
“คุณน้ำครับ…ลุงเกษมใช้ให้มาตามครับ”
เสียงคนงานของรีสอร์ตที่ดังขึ้นจากทางด้านหลัง ทำให้น้ำค้างกับเพื่อนต้องวกรถกลับ แล้วมุ่งหน้าไปบ้านของลุงเกษมในทันที เดาว่าที่แกใช่ให้คนมาตามตั้งแต่เช้าตรู่เช่นนี้ แสดงว่าคงมีธุระสำคัญ
และเมื่อมาถึง ลุงเกษมจึงแจ้งให้ทราบว่าพระภิกษุที่เคยกล่าวถึง บัดนี้ได้ธุดงค์ผ่านมาทางชายเขา ที่ด้านหลังข
