“ฉันมีความสุขเหลือเกิน”
จากตอนแรกที่เจ็บจวนเจียนจะขาดใจ ก็แปรไปเป็นความสุขซาบซ่าน แทรกซึมเข้าไปในทุกอณูเซลล์ ร่างกายคล้ายจะหลอมเหลวด้วยความเร่าร้อนที่เขาป้อนให้ จากสะโพกสอบที่ส่งมอบความรู้สึกเสียดเสียวอันเกิดจากการเสียดสีตามจังหวะกระทั้นถี่…ที่เขาเป็นคนควบคุมเกมส์
“คาร์ลอส”
เธอเรียกชื่อเขาอีก น้ำเสียงปริ่มปานว่าจะขาดใจ ริมฝีปากสั่นระริกขบเม้มไปมา ขณะที่ใบหน้าร่อนลอย คล้อยเคลิ้ม มือเรียวเลื่อนลงไปรั้งบั้นท้าย เรียกร้องถึงความล้ำลึก คนตัวโตตามใจด้วยการผนึกร่างกายประสาน ส่งผลให้ปลายเล็บน้อยๆจิกกรีดไปกลางแผ่นหลังซึ่งท่อนแขนน้อยๆของเธอโอบรัดไม่รอบ…โดยไม่ใส่ใจต่อเสียงฝนที่ระรัวแรงจนหลังคาแทบรั่ว
หญิงสาวยอมรับว่า ‘มันเป็นความรู้สึกที่ไม่เคยคิดว่าในชีวิตหนึ่งจะมีโอกาสได้พานพบ’ คาร์ลอสทำให้เธอค้นพบความลี้ลับของร่างกาย เขาทำให้เธอได้ค้นพบตัวเอง เขาปลดปล่อยเธอจากโลกใบเล็ก เปิดหูเปิดตาเธอจากการ
