อีกสองวันต่อมา ที่สุโขทัย
ภายในโฮมสเตย์อันเงียบสงบของลุงเกษม ท่ามกลางสีเขียวขจีของบึงบัวและนาข้าวที่โอบล้อม แลเห็นเรือนไม้หลังคามุงแฝกหลังเล็กๆ ลดหลั่นไปตามความสูงของริมตลิ่ง แต่ละหลังไล่เรียงกันเป็นระยะๆ ตระหง่านอยู่ท่ามกลางแสงอันอ่อนโยนของแดดในยามสาย ทอดยาวไปตลอดชายฝั่งคลอง กระทั่งบรรจบเข้าเป็นส่วนหนึ่งของบึงบัวซึ่งกำลังอวดดอกสีชมพูสะพรั่ง
กระแสลมเคล้ากลิ่นไอฝนของเดือนกันยายน ปลิดใบไม้สีน้ำตาลแดงที่แห้งคาต้น ล่วงหล่นลงในลำธาร คลี่ผิวน้ำกระเพื่อมออกเป็นวงกว้าง หยาดน้ำค้างกลมกลิ้งอยู่บนใบบัว เขียดตัวน้อยกระโจนจ๋อมลงไปในน้ำที่ใสแจ๋ว เมื่อนกกระจาบบินเข้ามาใกล้กอบัวที่มันซ่อนอยู่ แลเห็นฝูงปลาเล็กปลาน้อยดำผุดดำว่ายอยู่ระหว่างกอต้นกกและบึงบอนที่ขึ้นซ้อนกันหนาแน่นอยู่ริมน้ำ ดอกขาวๆของต้นอ้อที่พลิ้วไสว ทำให้รู้สึกได้ถึงสายลมเย็นโชยชื่น สร้างความรื่นอารมณ์ทุกครั้งที่ได้มาเยือน
เสน่ห์ของเรือน
