ที่โฮมสเตย์ของลุงเกษม
เช้าตรู่ ขณะที่ความมืดยังคงคลี่คลุมไปทั่วผืนฟ้า ความเย็นที่ตกค้างมาจากค่ำคืน ยังขังคลออยู่ในทุกหัวระแหง กลิ่นหอมแห่งอรุณแรก แทรกอยู่ตามผืนดินและทุ่งข้าวพลิ้วไสว แลเห็นหยาดน้ำค้างหยดน้อยๆ ยังค้างคล้อยอยู่ที่ปลายกิ่งไม้ใบหญ้า หยดใสๆ วิบวับ จะร่วงมิร่วง เมื่อใบหญ้าโอนระเนนไปตามกระแสลมที่พัดผ่านมาทักทาย
รอนนี่ตื่นแต่เช้ามืด ร่างสูงใหญ่จูงรถจักรยานออกมาจากเรือนพักเพียงลำพัง ด้วยอุปนิสัยรักการออกกำลังกายเป็นชีวิตจิตใจ ตั้งใจว่าเช้านี้ จะขี่จักรยานไปให้ถึงเชิงเขาซึ่งแลเห็นอยู่ไกลๆ แม้อีกใจอยากจะรอให้น้ำค้างตื่นนอนเสียก่อน แล้วชวนเธอไปออกกำลังกายด้วยกัน หากอีกใจก็คิดได้ว่าขณะนั้นยังเป็นเวลาเช้ามืดอยู่มาก เสียงไก่ขันยังแว่วกังวานมาเป็นระยะๆ คงอีกนานกว่าแสงตะวันจะโผล่พ้นขอบฟ้า หากต้องไปปลุกหญิงสาวในเวลานี้ เกรงว่าจะเป็นการรบกวนเธอเสียเปล่าๆ คิดดังนั้นจึงตัด
