หากเขาจำได้ก็จะรู้ว่าเพราะอะไรถึงไปอยู่จี้ชวน และพลัดพรากจากคนรักไป ดวงตาของเขามองไปยังไห่มี่เฟิ่งแล้วเอ่ยอย่างขอร้องนาง
“ระหว่างนี้ช่วยเหมือนเดิมกับข้าได้หรือไม่ หากไม่ข้าไม่รู้ว่าจะจดจำได้ไหม ข้าไม่ได้คิดจะทอดทิ้งพวกเจ้านะ เพียงแต่ข้าจำอะไรไม่ได้จริง ๆ ตื่นมาอีกทีก็เจอแต่คนไม่รู้จักบอกโน้นบอกนี่ แล้วเจ้าจะให้ข้าทำเช่นไร
ตอนนี้เมื่อกลับมาอยู่ใกล้เจ้าอีกครั้งเห็นได้ชัดว่าข้าเริ่มจะจำได้บ้างแล้ว หากเจ้าไม่ช่วย...”
ไห่มี่เฟิ่งไม่ใช่คนใจร้ายอะไร เพียงแต่นางยังไม่ชินและไม่รู้จะทำตัวอย่างไร จึงอยากเว้นระยะห่างจากเขาก่อนในช่วงนี้
“เรื่องนั้นอย่าห่วง ท่านผู้เฒ่าช่วยท่านได้แน่ ระหว่างนี้รอเพียงข้าสร้างเรือนเสร็จท่านก็ไปอยู่กับท่านผู้เฒ่ารักษาตัวให้ดี” นี่คือหนทางเดียวที่จะช่วยเหลือเขาได้ นางช่วยได้เท่านั้นนี้จริง ๆ
“ได้ข้าจะตั้งใจรักษาตัวให้ดี หลังจากนี้เจ้าช่วยดีกับข้าบ้างได้หรือไม่”
