เฟยหยุนมองการกระทำของน้องชายแล้วก็อดปวดหัวไม่ได้ นี่ไม่ใช่เขาบอกให้เจ้าตัวแสบไปประจบเอาใจท่าปู่ผู้เฒ่าอี๋ว์เฉียนหรอกหรือ?
“เสี่ยวหยวนเจ้าทำอันใด”
“จัดโต๊ะอย่างไรขอรับ” กว่าจะตรวจเสร็จก็น่าจะถึงเวลาอาหารเที่ยงพอดี เช่นนั้นเขายอมเสียสละแรงกายจัดโต๊ะให้ท่านปู่อี๋ว์เฉียนเพื่อเอาใจสักหน่อย
“เจ้า...ไม่ใช่ว่าข้าบอกให้เจ้าเอาใจท่านปู่อี๋ว์เฉียน
หรอกหรือ เพื่อเบี่ยงเบนความสนใจ”เฟยหยุนอยากลากน้องชายออกไปอัดสักสองหมัดให้สาแก่ใจสักหน่อย นี่มาแดนศัตรูทำราวกับไปกินข้าวร้านเหลาอาหารชิงเทียนก็ไม่ปาน
“ท่านพี่ไม่รู้อันใด อิ่มท้องจึงจะคิดออก” เฟยหยวนกล่าวออกมาทำให้เฟยหยุนหมดคำจะพูด จึงทิ้งน้องชายไว้ที่โต๊ะอาหารด้านนอก แล้วตนเข้าไปด้านในห้องเพื่อสอดส่องส่วนอาถงเองก็เดินไปสำรวจรอบ ๆ หวังหาเบาะแส
เขาได้พบหน้าท่านแม่ทัพแล้ว แน่นอนว่ามั่นใจว่าเป็นแม่ทัพ จึงให้คุณชายทั้งสองถ่วงเวลาไว้
เฟยหยวนนั้นพิถีพิ
