จิ้นเหอกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ นายหญิงกล่าววาจาดุดันเช่นนี้ไม่ใช่ว่า ไม่ยินยอมให้ท่านแม่ทัพคืนดีด้วยหรอกหรือ เรือนบ่าวก็คับแคบท่านแม่ทัพจะนอนได้อย่างไร
“เอ่อ...คือว่า”
“เจ้ามีปัญหาหรือ” ไห่มี่เฟิ่งกดเสียงเข้มมองจ้องไปยังตัวต้นเรื่องด้วยความไม่พอใจ นางไม่ยินยอมแต่ต้น หากไม่ติดที่จะขอร้องท่านผู้เฒ่าอี๋ว์เฉียนช่วยเกี่ยวกับเปิดหอยาหยุนเฟย นางไม่มีวันยอมเด็กขาด
วันนี้นางจะไปคุยกับหัวหน้าจางหย่งเรื่องให้หาช่างมาสร้างเรือนพัก นางเข้าไปในห้องวาดเรือนที่นางต้องการกับการตกแต่งภายในแบบที่นางจดจำมาจากเรือนของท่านผู้เฒ่าอี๋ว์เฉียน
โยวหวังเหล่ยเห็นว่านางมีเรื่องที่ต้องทำมากก็ไม่อยู่รบกวน อย่างน้อยเขาก็ไม่ผิดต่อนางแล้ว พาสามีนางกลับมาได้ แม้ว่าความจำจะไม่หลงเหลืออยู่ก็ตาม
“เจ้าอยู่นี่ก็รีบรักษาตัวให้ดี เอาไว้ข้าจะคอยมาส่งข่าวเรื่องอ๋องฮูโต๋”
บุตรชายหายตัวไปขนาดนี้ คงอยู่ไม่เป็นสุขแน่อ๋องฮูโต๋ต้
