ร่างงดงามของไห่มี่เฟิ่งเดินลงจากรถม้ามาก่อนเด็ก ๆ ก็ตามมาเช่นเดียวกัน พวกเขาไม่เคยเห็นรถม้ายาวเหยียดเช่นนี้จึงเร่งเข้าไปในบ้าน เพื่ออยากพบว่าผู้ใดกันแน่ที่มาเยี่ยมเยียนบ้านของนาง
หูจื่อที่ยืนรอนางอยู่แล้ว รีบรายงานตั้งแต่นางยังไม่ได้ถาม
“เรียนนายหญิงซื่อจื่อมาขอรับ” หูซื่อประสานมือรายงานแล้วตนก็รับแขกได้อย่างดี ให้สาวใช้เอาน้ำชามาให้ดื่มแล้ว เพราะเรียนซื่อจื่อไปแล้วว่านายหญิงไม่อยู่แต่ทว่าเขากลับอยากอยู่รอ
“อื้มข้ารู้แล้ว” ไห่มี่เฟิ่งพยักหน้ารับคำพร้อมทั้งเดินไปยังเรือนรับรองแขก ทั้งให้สาวใช้ของตนเดินตามไปด้วย วันนี้เขามาอย่างเอิกเกริกเสียจนนางหวั่นใจกับปากของเหล่าสตรีในหมู่บ้าน
ครั้งก่อนกังเก่อมีเรื่องชกต่อยเพราะพวกชอบนินทานางไปหนหนึ่งแล้ว นางจะไม่ยอมให้มีเรื่องแบบนั้นอีก จึงให้เหล่าสาวใช้มาอยู่เป็นเพื่อนพร้อมบ่าวรับใช้ชายอีกด้วย
“คารวะซื่อจื่อ” ไห่มี่เฟิ่งรู้มารยาทแม้ว่าจะเป็นคน
