สองแฝดได้ลอบมาแอบฟังท่านแม่คุยกับท่านซื่อจื่อแล้วแววตาลุ่มลึกทันที เฟยหยวนมองหน้าพี่ชายแล้วพยักหน้าให้กัน ก้มมุดวิ่งออกไปจากเรือนรับรอง ไม่ให้ใครได้เห็น แต่ก็ไม่อาจรอดพ้นสายตาของเด็กอีกสามคนไปได้
กังเก่อ ยู่ถิง แล้วก็เสี่ยวห่าวถอนหายใจพร้อมกัน มองหน้าคล้ายกับว่าจะหลับตาข้างหนึ่ง ไม่เอาความเจ้าสองแฝดจอมป่วนก็แล้วกัน
ภายในห้องนอนสองแฝดสีหน้าไม่ค่อยสู้ดี เขาทั้งคู่อารมณ์ไม่ปลอดโปร่ง รู้สึกว่าบิดาของเขาไม่ใช่แค่แม่ทัพที่ออกไปรบ ต้องมีบางอย่างที่เขาไม่รู้และเขาต้องรู้ให้ได้
“อื้ม...ข้าคิดเหมือนเจ้า” เฟยหยุนแม้มารดาไม่เคยเอ่ยถึงบิดาบ่อย แต่ก็เป็นปมในใจของเขามาตลอด บ้านอื่นบิดามารดาอยู่พร้อมหน้าแม้ไม่ได้ร่ำรวย แต่ก็นับว่าเต็มไปด้วยความสุขแล้ว แต่พวกเขาไม่เคยแม้แต่ได้เห็นหน้าบิดา
“เรื่องนี้เราต้องไปช่วยกันหาคำตอบ เพราะพี่หญิงถิง ถิง ก็ไม่เคยกล่าวถึงท่านพ่อ” เฟยหยวนต่อให้เขาจะชอบเอาแต่ใจ แต่
