บทที่ 6 ผัดหมี่อายุยืน 2/2
1141 คำ
เมื่อลวกเส้นเสร็จแล้วนางก็ผัดกระเทียมสับให้หอม ใส่ผักต่าง ๆ ที่ลวกให้พอสุกปานกลาง ลงไปผัดให้หอมแล้วใส่ซอสผัดของมิชลินสตาร์ลงไป
เสียงตะหลิวกระทบกระทะดังไปมา ทำให้รู้สึกเพลินนักเวลาฟัง เหม่ยเหรินมองนายหญิงทำอาหารอย่างคล่องแคล้วก็อดชื่นชมไม่ได้
“เหม่ยเหริน ใส่ไข่หน่อย”
นางควงตะหลิวคั่วไข่ให้แตกกระจายแล้วตบท้ายด้วยเส้น คราวนี้นางเทซอสตามสัดส่วนที่เขียนไว้ข้างขวด แล้วก็คลุกเคล้าให้เข้ากัน ความหอมจากบ้านไห่ ลอยไปทั่วหมู่บ้านธารน้ำใส ปลุกให้ชาวบ้านตื่นออกมาเตรียมทำกับข้าว บ้างก็มาออที่หน้าเรือนไห่มี่เฟิ่ง เพื่อต้องการชิมผัดหมี่อายุยืนของนาง
“เจ้าว่าหรือไม่ ไห่มี่เฟิ่งเก่งยิ่งนัก ทำอาหารได้หอมน่ากินใช่เล่น นี่เจ้าดูสิกลิ่นขนาดนี้ รสชาติจะขนาดไหนกัน”
“ใช่ ๆ ”
เหล่าชาวบ้านเห็นด้วย บางคนกล่าวว่าหากมีลูกชายถึงขนาดจะมาสู่ขอนางทีเดียว แต่บ้างก็ว่านางยังไม่ได้หย่าขาดจากสามี เพียงแต่แม่สามีไล่ออกจากบ้าน
หนึ่งคนก็พูดต่อไปเรื่อย จนเวลาผ่านไปครึ่งชั่วยาม ไห่มี่เฟิ่งก็เดินมาเปิดประตูบ้าน แต่ภาพที่เห็นกลับเป็นชาวบ้านที่ยืนออกกันอยู่ด้านหน้าจนนางตกใจ
“อุ้ย...ท่านลุงท่านป้า มีเรื่องอันใดหรือไม่เจ้าคะ” ใบหน้าที่มันเยิ้มเพราะยืนหน้าเตาตั้งแต่เช้า มองเหล่าชาวบ้านและถามอย่างสงสัย
“เอ่อ...ข้าได้กลิ่นอาหารจากบ้านเจ้า จึงเดินตามกลิ่นมา มันหอมยั่วชวนให้ท้องร้องนัก เจ้าทำผัดหมี่แจกใช่หรือไม่”
ได้ฟังดังนั้น ไห่มี่เฟิ่งก็ยิ้มออกทันที นี่ชาวบ้านอยากกินผัดหมี่ฝีมือนางเช่นนี้เชียวหรือ โอกาสมาถึงแล้วสินะ
“ใช่แล้วเจ้าค่ะ ตอนนี้เสร็จแล้วกำลังให้เหม่ยเหรินช่วยกันห่อ เดี๋ยวข้าจะเอาไปแจกพวกท่านเจ้าค่ะ” ไห่มี่เฟิงกล่าวออกมา
“ข้าช่วย” “ข้าก็ช่วยด้วย” “ข้าไปด้วย”
ท่านป้าหลายบ้านอยากเข้าไปช่วย เพราะอยากกินเร็ว ๆ จึงอาสาไปช่วยห่อ ไห่มี่เฟิ่งก็ยินดียิ่งนัก ช่วยกันจะได้เสร็จไว ๆ
แล้วผัดหมี่อายุยืนของนางก็หมดภายในพริบตา แต่นางแอบเก็บไว้ให้ท่านหัวหน้าหมู่บ้าน กับท่านลุงกู้คนละสองห่อ เพราะยังไม่เห็นป้าจางกับท่านลุงกู้มารับ สองผู้ช่วยเหลือให้นางได้มาอยู่ในหมู่บ้านนี้ย่อมลืมไม่ได้ ประจวบกับยู่ถิงตื่นนอนพอดี นางจึงพาไปล้างหน้าแปรงฟัน แล้วเดินไปยังบ้านของลุงกู้ก่อนแล้วค่อยกลับไปที่บ้านหัวหน้าหมู่บ้าน
“ต้านลุงกู้...ยู่ถิงมาหาต้านเจ้าค่ะ” เด็กน้อยเรียกที่หน้าประตูบ้านเสียงเจื้อยแจ้ว เสียงนั้นทำให้ท่านป้ากู้ออกมาจากในครัวอย่างเร่งร้อน
“อ่าวอาเฟิ่ง อาถิง...มากันแต่เช้า”
“ข้าเอาผัดหมี่อายุยืนมาให้ท่านป้ากับท่านลุงกู้เจ้าค่ะ ไม่เห็นไปรับที่บ้านเหมือนชาวบ้านคนอื่น” ไห่มี่เฟิ่งยื่นห่อผัดหมี่ให้สองห่อสำหรับท่านลุงกับท่านป้า นางแอบเพิ่มเพิ่มหมูให้ด้วย
“ขอบใจมากอาเฟิ่ง เช้านี้พอดีลุงกู้ของเจ้าไม่สบาย ตัวร้อนแต่เช้า ป้าก็เลยเช็ดตัวให้ยังไม่ได้ออกไปที่ใดเลย” ป้ากู้พูดอย่างกังวลใจ และเป็นห่วงสามีของนาง ปกติสามีนางค่อนข้างแข็งแรง เจ็บป่วยทีจึงน่าเป็นห่วง
“ตายจริงท่านป้ากู้ มียาหรือไม่เจ้าคะ”
“ไม่มีนะสิ ข้าก็จะไปหาหัวหน้าหมู่บ้านอยู่พอดี จะไหว้วานให้ไปซื้อยามาต้มให้หน่อย หัวหน้าหมู่บ้านเป็นคนเดียวที่มีม้า แล้วคนอื่นในหมู่บ้านเราก็ขับเกวียนวัวของข้าไม่ได้”
“เช่นนั้นฝากผัดหมี่ไปให้หัวหน้าหมู่บ้านด้วยเจ้าค่ะ เดี๋ยวข้าจะไปดูท่านลุงกู้ให้”
ไห่มี่เฟิงต้องการให้ท่านป้ากู้ออกไปจากบ้านก่อน นางจะซื้อยาลดไข้มาให้ท่านลุงกู้กิน จะได้หายไวไว เมื่อคล้อยหลังแล้ว นางเข้าไปซื้อของในระบบแมวผู้ช่วย ซื้อยาแก้ไข้แก้หวัด แก้ปวดหัวออกมา แล้วก็แกะเม็ดยาใส่มือ
“ท่านลุงกู้เจ้าคะ...กินยาก่อนเจ้าค่ะจะได้ดีขึ้น” นางรินน้ำ แล้วก็ยกหัวของท่านลุงกู้ขึ้นเอายาใส่ปากป้อนให้ท่านลุง แล้วก็ให้ดื่มน้ำตาม
ฤทธิ์ของไข้เล่นงานจนลุงกู้เพ้อเบลอไป และไม่รู้ว่าผู้ใดเอายาอะไรมาให้กิน คิดว่าเป็นภรรยาของตัวเอง เมื่อรอจนป้ากู้กลับมา นางจึงออกจากบ้านลุงกู้ไป
“ท่านป้า มีสิ่งใดขาดเหลือ หรือเงินไม่พอซื้อยาบอกข้านะเจ้าคะ” ต่อให้นางมียา แต่ว่าออกมาใช้บ่อย ๆ คนจะสงสัยเอาได้ ต้องให้กินยาในโลกนี้ด้วย แต่คิดว่ายาก็คงแพงเช่นกัน
“ขอบใจเจ้ามากอาเฟิ่ง เจ้าเป็นคนดีนัก”
“ท่านลุงกู้มีพระคุณต่อข้ากับลูก หากไม่ได้ท่านลุงข้าคงไร้ที่ซุกหัวนอน นอนข้างถนนไปแล้ว” นางบอกอย่างซาบซึ้งใจ เพราะคนเดียวที่ห่วงใยตั้งแต่นางย้อนอดีตมา ก็คือชายขับเกวียนวัวผู้นี้ ซึ่งไม่ใช่ญาติด้วยซ้ำ
เมื่อออกจากบ้านของป้ากู้มา เสียงถัดมาก็ทำให้นางตะลึงงัน
“แล้วบุญคุณของข้าเล่า เจ้าจะตอบแทนเช่นไร” ไห่มี่เฟิงเห็นบุรุษที่ช่วยนางไว้ที่ตลาด เนื่องจากไปปากดีใส่บุรุษกักขฬะเพราะต้องการช่วยอาเหม่ย แล้วรอยยิ้มอย่างยินดี ระคนแปลกใจก็ส่งกลับไปให้คนที่มาใหม่
“ท่านมาได้อย่างไร?”
รอยยิ้มของนางแทบฆ่าคนได้จริงหวานปานน้ำผึ้ง
โยวหวังเหล่ยหัวใจเต้นระส่ำ เคลิ้มไปกับรอยยิ้มเช่นนี้ของนางทุกที
“ข้าก็มาตามสัญญา แล้วเจ้าลืมสัญญาของเราแล้วหรือยัง...!”
>///< ไห่มี่เฟิ่งอยู่ ๆ ก็หน้าแดงราวกับเขากำลังเกี้ยวนางอยู่
บุรุษผู้นี้พลังทำลายล้างสูงมาก ไห่มี่เฟิ่งต้องตั้งหลักรับมือให้ดี นางเป็นสตรีแต่งงานแล้ว...ใจเย็น...ใจเย็น...ใจเย็นได้ก็บ้าแล้ว...ปัดโธ่...!!!
เอาเป็นว่าข้าลืมสามีเฮงซวยปล่อยให้นางกับลูกลำบากไปชั่วคราวก่อน ไว้กลับมาค่อยไปขอใบหย่า ยามนี้นางควรมีสิทธิ์เลือก
- ผู้เขียน
