ไห่มี่เฟิ่งก็ไม่รู้จะช่วยหาหลักฐานจากไหน ยิ่งถ้าบอกว่านางอ่านมาเขาคงมองนางเป็นพวกปลิ้นปล้อนหลอกลวง แล้วสิ่งที่นางพูดไปทั้งหมดจะเป็นเรื่องสูญเปล่า
“ข้าย่อมต้องมีวิธีจัดการ” เขาเป็นทหารวิธีการเค้นความจริงออกจากปากเป็นเรื่องไม่ยาก เพียงแต่ต้องสบโอกาสที่เหมาะสมเท่านั้น
หากเรื่องนี้เป็นเรื่องจริง นางย่อมต้องได้รับการลงโทษอย่างสาสมกับที่ชีวิตของมารดาของเขาที่ต้องเสียไป
“ต้านแม่...ถิงถิงรักต้านแม่” เด็กน้อยกินข้าวอิ่มแล้วก็ถูกเหม่ยเหรินพาออกไปด้านนอก แต่ทว่านางกลับอยากอยู่กับท่านแม่มากกว่า ทั้งไม่อยากให้ท่านพ่ออยู่ใกล้ท่านแม่จนเกินไปนัก
ไห่มี่เฟิงย่อตัวอ้าแขนออกรับลูกสาวที่วิ่งมาสวมกอด แล้วก็อุ้มขึ้น ความรู้สึกเหมือนเด็กน้อยจะตัวหนักขึ้นเพราะตอนมาครั้งแรกนั้นร่างกายผ่ายผอมเต็มที แค่เลี้ยงไม่กี่วันมีเนื้อขึ้นแล้ว สมแล้วที่กำลังโต
“วันนี้พวกเราทำอันใดกันดีต้านแม่” เด็กน้อยถามหากิจกรรมทันท
