“วันนี้ดูอารมณ์ดีเชียวนะ” เสียงแบงค์เอ่ยทักพายุคนแรกที่เห็นเขาก้าวขายาวเข้ามาภายในอาคารเรียนด้วยใบหน้าที่สดชื่น
“กูละสงสารพี่ตะวันจริง ๆ ที่จริงพี่เขาควรจะโกรธมึงนะ” เรียวพูดขึ้นเมื่อเห็นหน้าของพายุ
“กูว่าแปลกนะ ผู้หญิงอะไรไม่หวงผัวตัวเองสักนิด” เป็นภัทรที่เอ่ยขึ้นมา คิ้วเข้มขมวดเป็นปมเขากำลังครุ่นคิดถึงนิสัยของผู้หญิงที่เคยเจอมา ไม่เคยมีใครเหมือนพี่ตะวันเลยสักคน
“ยังไงวะ”
“ไอ้พายุ มึงคุยกับพี่ตะวันเรื่องรูปในเพจรึยัง”
“อืม”
“แล้วพี่ตะวันเขาว่าไงบ้าง”
“ไม่ได้ว่าอะไร”
“พวกมึงเห็นไหม? กูว่าแปลก ไอ้แบงค์มึงคิดแบบกูรึเปล่า” แบงค์ที่นั่งอยู่ข้าง ๆ เกิดฉงวนใจขึ้นมาตามคำพูดของภัทรซึ่งแน่นอนว่าเขาและภัทรเป็นเสือผู้หญิงเช่นเดียวกัน
“อืม แบบนี้กูก็ว่าแปลก เป็นผู้หญิงคนอื่นวีนแตกไปแล้ว” มือหนาอกขึ้นลูบคางของตัวเองอย่างครุ่นคิดถึงสาเหตุ
ทำให้พายุเริ่มรู้สึกตามที่เพื่อนทั้งสองของตัวเองพูดขึ้น
