น้ำเสียงของเธอสั่นเครืออย่างเห็นได้ชัดแต่ก็ยังพยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้มันไหลออกมา
“เป็นแบบนี้มากี่เดือนแล้ว”
“สามเดือนแล้วค่ะ”
“เพราะแบบนี้เหรอถึงบอกว่าจะไปอยู่ต่างจังหวัดกับพี่ชาย”
“ค่ะ”
“แล้วพี่ชายรู้มั้ยว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง”
“ป๊าไม่ให้บอกพี่กาดค่ะ กลัวกระทบงานตำรวจของพี่เค้า”
“คนจีนเนี่ยนะ ยังไงก็ยังห่วงความรู้สึกของลูกชายมากกว่าลูกสาวเหมือนเดิม ปล่อยให้ลูกสาวมาทำงานใช้หนี้งกๆ แต่กลับปล่อยให้ลูกชายสบายตัวไม่รับรู้อะไรเลย”
“อย่าว่าป๊าหนูนะคะ”
“พี่ไม่ได้ว่า แต่พี่พูดเรื่องจริง ปัญหาที่เกิดขึ้นก็เกิดจากป๊าของคะน้าคนเดียว แต่ทำไมต้องให้ลูกเมียมาลำบากไปด้วยล่ะ คนแบบนี้ยังกล้าเรียกตัวเองว่าหัวหน้าครอบครัวอีกหรือไงกัน”
“แต่ตอนที่ท่านมีเงิน ท่านก็ให้พวกเราใช้จ่ายอย่างไม่เคยขัดสนเลยนะคะ หนูขอร้อง อย่าไปว่าท่านเลยค่ะ คนที่ถูกผีพนันเข้าสิงน่ะ ยังไงเค้าก็...”
“มาอยู่กับพี่ เดี๋ยวพี่ดูแลเรา
