ตอนที่ 5 ความลับ
1090 คำ
กริ๊ง...กริ๊ง...กริ๊ง...
เสียงโทรศัพท์มือถือดึงสายตาของเธอจากใบหน้าอันซีดเซียวของน้องชายวัยรุ่นให้หันไปมอง และเมื่อเห็นว่าเป็นเบอร์โทรของเจ้านายเธอก็รีบกดรับสายทันที
(“ค่ะคุณซัน”)
(“อีกชั่วโมงนึงจะได้เวลาประชุมแล้วนะดรีม คุณอยู่ที่ไหนน่ะ”)
(“เอ่อ...ดรีม...ดรีมขอโทษค่ะ ดรีมลืม...”)
เพราะมัวแต่กังวลใจเรื่องอาการป่วยของน้องทำให้เธอลืมไปเลยว่าวันนี้มีการประชุมในช่วงเช้าดีที่เธอนำชุดทำงานติดตัวมาด้วยเพราะตั้งใจจะไปทำงานในช่วงบ่ายจึงไม่ต้องกลับไปเปลี่ยนชุดที่บ้านอีก
(“ลืมเนี่ยนะ การประชุมสำคัญแบบนี้คุณลืมได้ยังไงดรีม รีบมาเดี๋ยวนี้เลยนะ”)
(“ค่ะๆ ดรีมจะรีบไปเดี๋ยวนี้เลยค่ะ”)
หญิงสาวรีบปาดน้ำตาออกก่อนจะหันไปมองน้องชายที่ยังหลับสนิท
“รอพี่ก่อนนะโดม พี่จะหาเงินมารักษาน้องให้ได้ พี่สัญญา”
บอกแค่นั้นเธอก็รีบหันไปหยิบกระเป๋าสะพายแล้วก้าวออกไปจากห้องอย่างรวดเร็ว
แม้ว่าจะไม่มีแก่ใจไปทำงานเลยสักนิด แต่รู้ดีว่าเธอนั่งอยู่ตรงนี้ก็ทำอะไรไม่ได้ และถ้าเธอละทิ้งหน้าที่ของตัวเอง ในอนาคตเธอก็จะต้องเสียงานดีๆ ไป และอาจจะไม่มีเงินมารักษาน้องได้จริงๆ
หลายชั่วโมงต่อมา เหมือนฝันเดินทางมาถึงโรงพยาบาลหลังจากหาเงินมาจ่ายค่ารักษาน้องชายได้สำเร็จ และเมื่อเธอเซ็นเอกสารยินยอมการผ่าตัดเรียบร้อย น้องชายของเธอก็ถูกนำเข้าห้องผ่าตัดทันทีจากนั้นเธอก็นั่งรออยู่ที่หน้าห้องนั้นอย่างมีความหวัง
และแล้วการรอคอยก็สิ้นสุดลง การผ่าตัดทำทางเบี่ยงของหลอดเลือดหัวใจหรือบายพาสหัวใจก็ลุล่วงไปได้ด้วยดี จากนั้นเขาก็ถูกนำตัวไปที่ห้องไอ.ซี.ยู. เพื่อประเมินอาการหลังการผ่าตัดอย่างน้อยหนึ่งคืน หากไม่มีอาการแทรกซ้อนก็จะสามารถย้ายไปพักฟื้นที่ห้องผู้ป่วยพิเศษได้ หลังจากนั้นก็ต้องนอนพักรักษาตัวต่อไปอีกราวหนึ่งสัปดาห์จึงจะกลับบ้านได้และต้องมาตรวจร่างกายที่โรงพยาบาลอย่างสม่ำเสมอเพื่อติดตามอาการ
สองวันผ่านไป
วินาทีที่ได้เห็นดวงตาของน้องชายอีกครั้ง หญิงสาวก็อดที่จะน้ำตาคลอไม่ได้ เธอยื่นมือไปกุมมือของเขาเอาไว้ แล้วยิ้มให้เขาอย่างอ่อนโยนหลังจากที่เขาได้ย้ายออกจากห้อง ไอ.ซี.ยู. มาพักที่ห้องพิเศษแล้ว
“ตื่นได้ซะทีนะเด็กขี้เซา”
“พี่ดรีม ผม...เป็นอะไรไปครับ แล้วที่นี่...”
“โรงพยาบาลน่ะ โดมเพิ่งจะผ่าตัดหัวใจมาเมื่อสองวันก่อนอย่าเพิ่งขยับตัวมากนะ หมอบอกว่าโดมต้องนอนพักไปอีกเจ็ดแปดคืนนู่นแหละกว่าจะกลับบ้านได้”
“ผ่าตัดหัวใจเหรอครับ แล้วพี่เอาเงินที่ไหนมา...มันแพงมากเลยนะ”
“แปลว่ารู้ตัวมาตลอดเลยสินะว่าตัวเองเป็นโรคอะไร แต่ก็ไม่คิดจะบอกพี่สักคำ” เธอมองเขาอย่างน้อยใจ
“คือผม...ผมไม่อยากให้พี่ต้องกังวลใจ พี่ต้องทำงานหนักทุกวันก็เพราะผม ถ้าผมบอก...พี่คงจะเหนื่อยขึ้นกว่าเดิม”
“แล้วไงล่ะ ยังไงเราก็เป็นพี่น้องกันนะ คิดว่าตัวเองจะปิดพี่ได้นานแค่ไหนกัน นี่มันเรื่องใหญ่มากนะโดม เคยคิดบ้างมั้ยว่าพี่จะรู้สึกยังไงกับการที่ต้องนั่งมองน้องหมดสติไปต่อหน้าต่อหน้าแบบนั้นน่ะ นี่ถ้าพี่หาเงินมารักษาเราไม่ได้ ป่านนี้เราสองคนก็คง...ไม่มีวันได้บอกลากันด้วยซ้ำ”
ยิ่งพูดเธอก็ยิ่งมีน้ำตา เมธาวินจึงได้รู้สึกผิดมากขึ้นไปอีกแต่พอเขาขยับตัวก็รู้สึกปวดหน้าอกขึ้นมาทันที
“โอะ...โอ๊ย...”
“โดม อย่าเพิ่งขยับตัวสิ บอกแล้วไงว่าเราเพิ่งผ่าตัดมาน่ะ”
“ก็ผมอยากขอโทษพี่นี่ครับ พี่อย่าร้องไห้เลยนะ”
“สัญญากับพี่นะโดม จากนี้ไปห้ามมีความลับอะไรกับพี่อีก เราเหลือกันอยู่แค่นี้แล้วนะ ถ้าไม่มีน้องแล้วพี่จะอยู่ยังไง ที่พี่ต้องทำงานหนักก็เพื่อน้องคนนี้เท่านั้น ไหนว่าจะดูแลพี่หลังจากตัวเองเรียนจบมีงานทำไง ถ้าอยากทำแบบนั้นจริงๆ ก็ช่วยดูแลตัวเองหน่อย เวลาที่ป่วยไม่ว่าจะอาการหนักเบาแค่ไหนก็ต้องบอกพี่ตลอดเข้าใจรึเปล่า"
“ผมเข้าใจแล้วครับพี่ดรีม ผมสัญญาว่าจากนี้ไปผมจะบอกพี่ทุกอย่าง เราสองคนจะไม่มีความลับต่อกันดีมั้ยครับ”
“ดีจ้ะ ดีที่สุดเลย งั้นเดี๋ยวน้องนอนพักไปก่อนนะ พี่จะไปแจ้งกับพยาบาลว่าน้องฟื้นแล้ว เค้าจะได้ให้หมอมาตรวจอาการอีกที”
“ครับ แล้วพี่หาเงินมาจากไหนเหรอครับ พี่ยังไม่บอกผมเลยนะ”
“พี่...ยืมเจ้านายมาน่ะ เคยบอกแล้วไงว่าเจ้านายของพี่ใจดีมาก จำได้มั้ยว่าสองเดือนก่อนเค้ายังให้พี่ยืมรถราคาตั้งห้าหกล้านมาขับได้เลย เงินแค่นี้เค้าก็ให้พี่ยืมได้สบายๆ จ้ะ”
“ดีจังนะครับ แล้วเค้าจะให้พี่คืนเงินยังไงเหรอ”
“เอ่อ...เดี๋ยวเค้าก็จะหักเงินเดือนพี่เองนั่นแหละ พี่บอกเค้าแล้วว่าให้หักน้อยๆ จะนานกี่ปีก็ไม่เป็นไรเพราะยังไงพี่ก็จะทำงานให้เค้าไปตลอดอยู่แล้ว อย่าห่วงเลยนะจ๊ะ”
“อ๋อครับ” เขาพยักหน้ารับอย่างเข้าใจและมุ่งมั่นว่าจะช่วยพี่สาวหาเงินไปคืนเจ้านายให้ได้โดยเร็วที่สุด
เหมือนฝันถอนหายใจอย่างโล่งอกแม้จะรู้สึกไม่สบายใจเลยสักนิดที่ต้องโกหกน้องชาย ทั้งที่เพิ่งจะสัญญากับเขาไปหยกๆ ว่าจะไม่มีความลับต่อกัน
ขอโทษนะโดม พี่ขอมีความลับกับน้องแค่เรื่องนี้เรื่องเดียวจริงๆ เพราะถ้าพี่บอกน้องไปว่าพี่ต้องใช้อะไรแลกมันมา น้องคงจะยิ่งรู้สึกผิดต่อพี่มากกว่านี้แน่ๆ
หลังจากหมอมาตรวจอาการเมธาวินแล้ว เหมือนฝันก็ได้รับสายจาก อาทิตย์ หรือ คุณซัน เจ้านายของเธอซึ่งเขาบอกว่าจะแวะมาเยี่ยมน้องชายของเธอหลังเวลาเลิกงาน
- ผู้เขียน
