“ตอนพี่ดรีมเรียนมหา’ลัย เพราะอยากได้งานที่ทำเงินเยอะๆ เธอก็เลยลองไปเทสต์หน้ากล้องที่โมเดลลิงแห่งหนึ่งน่ะครับ เผื่อว่าจะได้เป็นดาราหรือนางแบบกับเค้าบ้าง แต่ไม่นึกเลยว่าไอ้บริษัทเฮงซวยนั่นมันจะหลอกลวง เจ้าของบริษัทมันตบตีพี่ดรีมแถมยังเกือบจะข่มขืนเธอด้วย โชคดีที่ผมเข้าไปช่วยไว้ได้ทัน ไม่อย่างนั้น...ไม่รู้ว่าชีวิตเธอจะเป็นยังไง”
สันกรามของอาทิตย์ขบกันแน่นเมื่อได้ยินสิ่งที่เมธาวินเล่ามา
“เลวที่สุด! แล้วพวกนายได้แจ้งตำรวจรึเปล่า”
“แจ้งแล้วครับ แต่ก็ไม่มีอะไรคืบหน้าเลย คงเพราะ...พวกเราเป็นแค่เด็กจนๆ ไม่ได้มีเส้นสายอะไร สุดท้ายเรื่องก็เงียบไปเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น แล้วพี่ดรีมก็ไม่กล้าไปเทสต์หน้ากล้องที่ไหนอีก พวกงาน พริตตี้หรืองานอะไรที่มันสุ่มเสี่ยงก็ไม่รับ ถึงจะมีเพื่อนชวนไปทำหลายครั้งก็เถอะ เธอบอกว่า...ถ้าเธอเป็นอะไรไป ก็จะไม่มีใครคอยดูแลผมอีก” เมธาวินบอกเสียงสั่นเมื่อนึกไปถึงเหตุการณ์เ
