“ไม่ได้ตั้งใจ!!” เสียงแหบแห้งของยี่หวาที่นอนอยู่บนเตียงละเมอออกมาเสียงดัง ร่างบางที่สั่นเทาโดยที่ดวงตากลมโตยังคงหลับอยู่
“ยี่หวา หวา” ครอบครัวของยี่หวาเดินเข้าไปข้างเตียงของหญิงสาวโดยมีหมอคามินรวมอยู่ด้วย ใบหน้าตื่นตระหนกของคุณหญิงเจิมจัน เมื่อเห็นอาการเดิมของลูกสาวกลับมาอีกครั้ง
“น้ำ” ร่างบางสะดุ้งตื่นใบหน้าสวยเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อที่ผุดขึ้นมาตามกรอบหน้า ดวงตากลมโตโฟกัสไปที่พี่ชายของตัวเอง ร่างบางกลืนน้ำลายเหนียวลงคออย่างยากลำบาก
“หวาดื่มน้ำก่อน” ร่างสูงของก้องภพยื่นแก้วน้ำที่มีหลอดให้ร่างบางดูด เนื่องจากคุณหมอแจ้งไม่ให้ยี่หวาขยับตัวและลุกนั่งจนกว่าคุณหมอจะมั่นใจว่าเด็กในครรภ์ปลอดภัย
“พอค่ะ”
“เป็นไงบ้าง เจ็บอยู่รึเปล่า”
“ลูกหวาล่ะคะ” เมื่อพี่ชายถามถึงอาการของเธอ มือบางรีบลูบหน้าท้องแบนราบของตัวเองด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความกังวล
“ตอนนี้ลูกยังอยู่ในท้องนะลูก แต่หวาต้องนอนนิ่งห้ามขยั
