“หนูจะเลี้ยงลูกคนเดียวค่ะ” น้ำเสียงหนักแน่นของยี่หวาเอ่ยบอกกับผู้เป็นพ่อและแม่ของตัวเอง แววตาที่มุ่งมั่นเหมือนเธอได้ตัดสินใจมาก่อนแล้ว
“แต่ลูกต้องมีพ่อนะ”
“หวาไม่ได้ขัดขวาง ถ้าลูกจะรู้ว่าพ่อเขาคือใครนิคะ”
“พ่อตามใจหวา” ท่านศิวกรเอ่ยบอกกับลูกสาวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ในเมื่อลูกสาวเขาต้องการแบบนี้ ท่านก็ไม่ขัดเพราะยังไงหน้าตาทางสังคมก็ไม่ได้สำคัญเท่ากับใจของลูกสาวของเขา
“ขอบคุณค่ะคุณพ่อ คุณแม่เข้าใจหนูนะคะ” เมื่อเห็นผู้เป็นแม่นิ่งเงียบ ร่างบางจึงหันไปแม่ของตัวเอง เพื่อย้ำความต้องการของตัวเอง
“ในเมื่อหวาตัดสินใจแล้ว แม่ก็ไม่ขัด ยังไงบ้านของเราก็ไม่ได้ขัดสน เราสามารถเลี้ยงเขาได้” เสียงถอนหายใจเฮือกใหญ่ของคุณหญิงเจิมจันถูกพ่นออกมาอย่างหนักใจแต่ในเมื่อมันคือความต้องการของลูกสาวเธอก็ไม่ขัดข้อง
"ขอบคุณที่เข้าใจหนูค่ะ“
“คุณตำรวจมาหาใครเหรอคะ” เสียงละมุนของหญิงวัยกลางคนที่กำลังรดน้ำต้นไม้รั้วห
