ม่านอวี้เงยหน้ามองพระโพธิสัตว์ นางอธิษฐานในใจ ขอให้เรื่องราวร้ายๆ หมดไปจากชีวิตของนางเสียที นางทำผิดที่ใดถึงต้องพบเจอเรื่องที่เกิดขึ้นด้วย หากเมตตานางก็ขอให้นางอย่าได้พบเจอเรื่องบ้าๆ ที่ผ่านมาอีกเลย
“ดีขึ้นแล้วหรือยัง” อาซานมองใบหน้าที่สดใสขึ้นของม่านอวี้
“ดีแล้ว เอ๊ะ...ไปทางนั้นกัน” นางชี้มือไปร้านข้างทางที่มีหญิงชรานั่งขายเครื่องรางอยู่
“อาอวี้ คุณเชื่อเรื่องพวกนี้ด้วยเหรอ” อาซานหยิบเล่นอย่างไม่สนใจ ก่อนจะวางลง
“มีไว้ก็อุ่นใจ” นางหยิบกำไลหยกเนื้องามขึ้นมาส่องดูกับแสงแดด “สวรรค์ หยกแท้” ม่านอวี้หรี่ตามองพิจารณาหยกในมือ
“คุณยาย หยกชิ้นนี้เท่าไหร่คะ” นางยื่นหยกไปตรงหน้าหญิงชรา
“ห้าหยวน”
“ห๊ะ/ห๊ะ” ม่านอวี้กับอาซานร้องออกมาพร้อมกัน
ทั้งสองมองออกได้ทันทีว่าหยกตรงหน้าเป็นของแท้ มิใช่ของปลอมที่วางขายเกลื่อนกลาด แต่มันจะถูกเกินไปหรือไม่
“เอ่อ ฉันว่าคุณยายต้องจำผิดแน่เลยค่ะ มันเป็นของแท้จ
