ฝูหลินรีบขี่ม้าตามรถม้าของม่านอวี้ออกไปทันที โรงเตี๊ยมที่ฝูหลินพาม่านอวี้นางไปพัก อยู่ไม่ไกลจากเมืองหลวงนัก หากเขาจะควบม้ามาดูนาง ใช้เวลาเพียงหนึ่งก้านธูป (ประมาณครึ่งชั่วโมง) เท่านั้น
“ครึกครื้นไม่น้อยเลย” ม่านอวี้ยิ้มกว้างออกมา เมื่อเห็นชาวบ้านออกมาใช้ชีวิตกันมากมายเช่นในเมืองหลวง
นางอยากจะเดินสำรวจให้ทั่วเสียแล้วว่ามีสิ่งใดน่าสนใจบ้าง ตั้งแต่มาถึงหากไม่ถูกขังอยู่ในคุกหลวง นางก็แทบจะไม่ได้ออกไปจากเรือนเลย
“ข้าจะทิ้งองครักษ์ไว้ดูแลเจ้า หากอยากจะออกมาเดินเล่นก็พาองครักษ์ติดตามไปด้วยเข้าใจหรือไม่”
“อืม เข้าใจแล้ว” นางกับเสี่ยวเหยารีบนำของใช้เข้าไปเก็บ และต้องการจะตรวจดูห้องด้วยว่าเป็นเช่นไร
“แล้วเสี่ยวเหยาพักที่ใด” ภายในห้องนับว่ากว้างไม่น้อย ทั้งยังมีห้องน้ำในตัว แต่เตียงนอนที่เห็นมีเพียงเตียงเดียวนางจึงได้เอ่ยถามออกมา
“นางจะพักอยู่ห้องด้านข้าง”
“ขอบคุณท่านมาก”
“หากจะออกไปเที่ยวเล่
