ท่าทางเช่นนี้ของม่านอวี้ เป็นสิ่งที่ฝูหลินโหยหามาตลอด เขาประคองใบหน้างามไว้ในอุ้งมือ ก่อนจะประกบจุมพิตนางอย่างโหยหา
เรียวลิ้นที่ตวัดเกี่ยวลิ้นของนาง เขาแทบจะดูดกลืนวิญญาณของม่านอวี้ให้ฝั่งอยู่ในร่างของเขาไปด้วย
“อื้อ...” สองมือของม่านอวี้โอบรัดอยู่ที่รอบคอของเขา นางเองก็คิดถึงเขามากเช่นกัน
ฝูหลินดันตัวของม่านอวี้ให้นอนลง ฝ่ามือหนาก็เล้าโลมจุดอ่อนไหวของนางอย่างรู้จุดดี
“ปะ ปล่อย” เขารวบมือนางขึ้นสูงเหนือหัว เมื่อนางเริ่มปัดป้องเขาอีกครั้ง
ฝูหลินไล้เลียขบเม้มเรือนร่างของนางอย่างเอาแต่ใจ ยามที่ลิ้นร้ายตวัดเลียที่ยอดเต้างาม ม่านอวี้ก็ตัวสั่นสะท้านไปด้วยความเสียวซ่าน
“กะ เก็บนิ้วของท่านไป” ม่านอวี้ร้องห้าม เมื่อปลายนิ้วของเขากำลังหยอกล้ออยู่ที่ดอกไม้งามด้านล่างของนาง
สิ้นคำว่าเก็บของม่านอวี้ ทั้งสองร่างที่กำลังเล้าโลมกันอยู่ ก็หายไปจากห้องในเรือนของนาง มาปรากฏอยู่ที่ห้องชุดคอนโดหรูของม่า
