Ep. 4

1224 คำ

วันต่อมา ร่างเล็กรู้สึกตัวตื่นมาในช่วงสายของวัน เปลือกตาบางค่อยๆเปิดขึ้น ดวงตากลมโตค่อยๆกระพริบตาถี่ๆเพื่อปรับแสงที่ลอดผ่านทางผ้าม่าน ในห้องนอนของตัวเอง ฉันรู้สึกปวดหัวมากและระบมไปทั้งตัวและเหมือนมีอะไรหนักหนักทับช่วงตัวของฉันจากทางด้านหลัง พอฉันหันกับไปมองก็พบกับ ใบหนาหล่อเหลาเนียนใส คิ้วหนา จมูกคมสันรับกับปากหยัก ฉันมองอย่างหลงใหลไปกับหน้าตาหล่อเหลาของคนตรงหน้า ‘ นี้ฉันเสียบริสุทธิ์ให้กับตัวพ่อวิศวะเหรอเนี้ย ‘ เมอร์ลินพึมพำภายในใจของตัวเอง จากนั้นก็ค่อยก้าวลองจากเตียงกว้างของตัวเองเพื่อจะไปเข้าห้องน้ำชำระร่างกาย ทวาย “ ตุ๊บ “ ฉันล้มลงไปนั่งที่พื้นข้างเตียงทันที เมื่อเท้าสัมผัสกับพื้นเท่านั้น “ โอ้ย “ ความเจ็บปวดกลางกายสาวแล่นเข้ามาทันที มันทั้งเจ็บ ระบมเนื่องจากผ่านการร่วมรักอย่างหนักกับคนบนเตียง “ ตื่นแล้วเหรอ “ ผมได้ยินเสียงร้องจากคนตัวเล็กที่ผมร่วมบทรักและนอนกอดเธอจนหลับ “ เออ ค่ะ “ “ พี่ช่วยครับ “ เคเบิลรีบลุกลงจากเตียงเพื่อมาช่วยอุ้มคนตัวเล็กไปวางบนเตียงกว้างอีกครั้ง “ เอ่อ คือ ฉันอยากเข้าห้องน้ำค่ะ “ “ ได้ครับ เดี๋ยวพี่อุ้มไปส่งในห้องน้ำ “ “………” ฉันได้แต่มองการกระทำของคนตัวโตที่อุ้มฉันเเล้วเดินมาส่งภายในห้องน้ำส่วนตัวของฉันเงียบๆ “ ไหวมั้ย ให้พี่ช่วยมั้ยครับ “ หลังจากผมพาคนตัวเล็กเดินเข้ามาในห้องน้ำแล้ววางเธอลงบนเคาน์เตอร์อ่างล้างหน้าภายในห้องน้ำ “ ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณนะคะ “ “ ครับ ถ้าอยากให้ช่วยบอกได้เลยนะ “ ผมถามเธอไปอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ จากนั่นก็พาตัวเองเดินออกมาแล้วปิดประตูห้องน้ำให้เธออย่างเบามือ พาตัวเองมานั้งรอคนตัวเล็กเพื่อจะคุยเรื่องที่เกิดขึ้น หลังจากคนตัวโตเดินออกไป ฉันพยายามยืนลงแล้วพาตัวเองเดินไปยังใต้ฝักบัวเพื่ออาบน้ำชำระล้างร่างกาย ซ่า ซ่า ซ่า เมอร์ลินเปิดฝักบัวให้สายน้ำไหลผ่านร่างกายอยู่นานนับสิบห้านาที พรางคิดถึงเหตุการณ์เมื่อคืนที่เกิดขึ้น ว่าจะทำยังไงต่อไปดี เพราะความเมาแล้วไม่ระวังตัวเองแท้ๆ เลยเกิดเรื่องราวแบบนั่นขึ้น ไม่น่าปล่อยตัวปล่อยใจไปกับอารมณ์ของตัวเองเลย แกร๊ก เมอร์ลินใช้เวลาอาบน้ำประมานครึ่งชั่วโมงก็ออกมาด้วยชุดคลุมอาบน้ำพอดีตัว ค่อยๆก้าวเดินผ่านคนตัวโตที่นั้งอยู่บนเตียงนอน เพื่อไปแต่งตัวด้วยตัวด้วยเสื้อยืดกางเกงขาสั้น เนื่องจากวันนี้เป็นวันหยุด เธอเลยไม่ต้องไปเรียน หลังจากยัยเตี้ยออกมาจากห้องน้ำ ผมก็รีบเข้าไปอาบน้ำชำระร่างกาย แล้วออกมาด้วยผ้าขนหนูพันเอวหมิ่น เนื้อตัวมีหยดน้ำเกาะตามร่างกายบงบอกได้ว่าเพิ่งอาบน้ำมาหมาดๆ สายตากวาดมองหายัยเตี้ยแต่เธอไม่ได้อยู่ภายในห้องนอน ผมเลยรีบแต่งตัวด้วยชุดเดิมที่ใส่เมื่อคืนนี้ แล้วเดินออกจากห้องนอนเพื่อหาคนตัวเล็กที่ไม่ได้อยู่ภายในห้องนอนแล้ว พอออกมาก็เจอกับคนตัวเล็ก นั่งอยู่บนโซฟาใบหน้าเหม่อลอยเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่ “ พี่อยากคุยเรื่องเมื่อคืนที่เกิดขึ้น “ เคเบิลเดินมานั่งข้างคนตัวเล็กที่นั่งอยู่ก่อนหน้าแล้วพูดขึ้น “ เอ่อออ เมื่อคืนฉันเมา ให้คิดสะว่า วันไนท์ก็ได้ “ หลังจากฉันแต่งตัวเสร็จก็ออกมานั้งบนโซฟาภายในห้องนั่งเล่น สมองคิดว่าจะเอายังไงดี จะให้เขารับผิดชอบก็ไม่ได้เพราะฉันใจง่ายเอง ฉันไม่ได้รู้สึกเสียใจและเสียดายกับการเสียครั้งแรกไปหรอกนะ สมัยนี้เป็นเรื่องธรรมดาของวัยรุ่น ก็เลยได้ขอสรุปว่า วันไนท์ละกัน “ ห๊ะ วันไนท์ “ ผมตกใจกับคำพูดของยัยเตี้ยมาก ที่บอกว่าวันไนท์ นี้เธอเสียตัวครั้งแรกนะ แทนที่จะเรียกร้องอะไรจากผม แต่เธอกับไม่อะไรเลย “ ไม่เสียใจเหรอกับการเสียซิ่งเลยนะ” ผมถามยัยเตี้ยออกไป ถ้าเธออยากให้ผมรับผิดชอบ ผมก็โอเคนะ เพราะเมื่อคืนที่ผมทำไป ผมมีสติครบถ้วนแต่เพราะอารมณ์ที่มีมาก เลยไม่หักห้ามใจ ผมก็เสือคนนึงนะครับ เหยื่ออยู่ตรงหน้า จะไม่เอาได้ไง “ ไม่เสียใจค่ะ เพราะฉันเมาเลยปล่อยตัวปล่อยใจไป “ เพราะฉันคิดดีแล้วไง เลยตอบไปอย่างไม่ลังเล “ แน่ใจใช่มั้ย “ เคเบิลถามคนตัวเล็กอีกครั้ง “ ค่ะ “ หลังจากที่ผมได้คำตอบจากคนตัวเล็กที่นั้งอยู่ข้างๆกัน ก็ได้รับคำตอบแบบเดิม เธอไม่ต้องการให้ผมรับผิดชอบอะไรทั้งนั้น ผมนั้งอยู่ข้างเธอสักพักเลยขอตัวกลับ “ ถ้าแน่ใจ พี่กลับก่อนนะ เมื่อคืนนี้พี่ไม่ได้ป้องกัน “ เคเบิลเอ่ยบอกคนตัวเล็ก เพราะเมื่อคืนเขาไม่ได้ป้องกันแล้วปล่อยในตัวเธอทุกหยาดหยด ถ้าคนตัวเล็กให้รับผิดชอบเขาก็เต็มใจ “ ห๊ะ “ ฉันร้องเสียงหลงเพราะตกใจกับคำพูดของคนตัวโตมาก นี้เขาไม่ได้ป้องกันหรอ ถ้าฉันพลาดท้องจะทำยังไง ปากก็ดันบอกเขาไปแล้วว่า วันไนท์ ฉันเพิ่งจะเข้าเรียนมหาลัยเองนะ พ่อแม่ฉันจะเอาหน้าไว้ที่ไหน ถ้าฉันเกิดท้องแล้ว ไม่มีพ่อ สมองคิดไปต่างๆนาๆ “ ถ้างั่นพี่ไปซื้อยาคุมให้นะครับ “ ในเมื่อเธอไม่ให้ผมรับผิดชอบ ผมก็เลยตั้งใจว่าจะไปหาซื้อยาคุมและยาแก้อักเสบให้เธอแทน อย่างน้อยก็ได้รับผิดชอบความผิดในใจที่ของผม ที่ผมมักง่ายไม่ป้องกัน เพราะผมเป็นคนแรกของเธอไง ผมเลยไม่ต้องกังวนและอยากสดกับเธอ หลังจากนั้นผมก็เลยออกมาจากห้องของคนตัวเล็ก ลงลิฟต์ มายังรถยนต์คันหรูของตัวเองที่จอดอยู่หน้าคอนโดของคนตัวเล็กตั้งแต่เมื่อคืนผมเปิดประตูฝั่งคนขับเข้ามานั้งภายในรถหรูแล้วรีบขับออกไปยังร้านขายยาให้เร็วที่สุด ร้านขายยา ผมเปิดประตูเข้ามาภายในร้านขายยาแห่งหนึ่งซึ่งอยู่ไม่ไกลจากคอนโดของยัยเตี้ยมาก ประมาน 5 กิโลเมตร “ ลูกค้าเป็นอะไรมาค่ะ ต้องการซื้อยาอะไรค่ะ “ เภสัชสาวเอ่ยถามขึ้นเมื่อผมเดินเข้ามา “ เอายาคุมฉุกเฉิน กับยาแก้อักเสบครับ “ ผมตอบออกไป แล้วคิดในใจว่า ‘ เชี้ย ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยมาทำแบบนี้ให้ใครเลยนะ “ ส่วนมาก เอา จ่าย จบ น้ำแยก แยกทาง “ ได้ค่ะ รอสักครู่นะค่ะ “ “ ครับ “ จากนั่นเภสัชก็จัดยาตามที่ผมสั่งและส่งให้ผม พร้อมบอกวิธีกินยา และวิธีป้องกันแบบอื่นๆแล้วผมก็เดินออกจากร้านมา เพื่อขับรถกับไปยังคอนโดคนตัวเล็กอีกครั้ง

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more