“เด็กโง่ พี่ก็แค่เหนื่อย คิดมาก ”
“แปลว่าหายโกรธหนูแล้วใช่ไหม ”
ทันทีที่ได้เห็นรอยยิ้มละมุนหัวใจฉันก็กลับมามีชิวิตชีวาอีกครั้ง
“ถ้างั้นคืนนี้ห้ามหนีไปนอนก่อนนะคะ นอนพร้อมกันนะ ”
ฉันเอานิ้วจิ้มไปที่แก้มด้วยสายตาแฝงไปด้วยความหมายแล้วในตอนนั้นเอง...พี่ธาดาก็จับมือฉันออกก่อนจะขยับใบหน้าเข้ามาใกล้เรื่อยๆ ในขณะที่ฉันก็ค่อยๆ หลับตาลง
“ขอโทษที่เข้ามาขัดจังหวะการสอนนะคะ ”
ฉันกับพี่ธาดาผละออกจากกันแทบจะไม่ทัน โชคดีที่มีโต๊ะกับเอกสารสูงเป็นภูเขาพวกนี้ช่วยบังให้ ไม่อย่างนั้นคนที่เปิดประตูเข้ามาเห็นภาพเมื่อครู่อย่างแน่นอน หลังจากที่จัดระเบียบตัวเองเรียบร้อยพี่ธาดาก็ลุกขึ้นไปต้อนรับคนที่เข้ามาใหม่
“มาแล้วหรอ ”
“ยังไม่หมดเวลาใช่ไหมคะพอดีรถติดมากเลย ”
ผู้หญิงคนนั้นเอ่ยด้วยท่าทางสนิทสนม รูปร่างหน้าตาของเธอราวกับนางแบบก็ว่าได้ เธอใส่ชุดเดรสสั้นอวดสัดส่วนโค้งเว้าจนทุกคนต้องหันมามอง ผิวขาวผ่องเป็นยอง
