“ มีจริงๆด้วยไม่น่าเชื่อ ”
“ แผลชัดขนาดนี้ทำไมหนูไม่เคยเห็นเลยนะ เจ็บใจชะมัด ”
เธอยืนกอดอกด้วยใบหน้าที่ดูหงุดหงิดไม่น้อย
“ ก็เราไม่เคยสนใจมันจะเห็นได้ยังไง ”
ผมเอ่ยด้วยสายตาที่ตัดพ้อนิดๆเพราะตั้งแต่ที่มีอะไรกันมาก็ไม่เคยเห็นเธอมองน้องชายผมเต็มตาสักครั้ง ยิ่งด้านหลังแบบนี้ยิ่งไม่ต้องพูดถึง
“ มันอยู่ต่ำแบบนี้แล้วหนูจะเห็นได้ไงล่ะคะ ”
เจ้าของใบหน้าแสนหวานเถียงอย่างไม่ยอมแพ้ทำให้ผมนึกอะไรขึ้นมาได้
“ งั้นต่อไปนี้ก็มองมันให้มากขึ้นสิ ”
ผมขยับเข้าไปชิดร่างบางจนช่วงท้องแบนราบสัมผัสโดนความเป็นชายของผมอย่างที่คิดเอาไว้
“ มอง ”
เธอเลิ่กคิ้วขึ้น ผมไม่แน่ใจว่าเจ้าตัวกำลังสงสัยหรือกำลังจะปฏิเสธคำขอของผมกันแน่ผมเลยไม่รีรอที่จะยืนยันคำพูดอีกครั้ง
“ ใช่ มองมันให้เต็มตา ”
ผมยืนยันคำพูดพร้อมกับจ้องลึกเข้าไปนัยส์ตาคู่สวยพร้อมกับพานิ้วเล็กๆไปทักทายน้องชายที่ยังนอนสงบอยู่ แค่เพียงแตะลงไปเบาๆ
