ฉันกับพี่ธาดาเลือกมาที่ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่งที่อยู่ไกลจากมหาวิทยาลัยพอสมควร หนังที่เราเลือกดูเป็นหนังบู๊เรื่องหนึ่งของต่างประเทศที่พึ่งเข้าฉายได้ไม่กี่วันและเป็นเรื่องที่คนอื่นกำลังพูดถึง ที่นั่งคราวนี้เป็นแบบธรรมดาไม่ได้เป็นที่นั่งคู่รักเหมือนคราวก่อนเพราะที่นั่งวีไอพีแบบนั้นจะต้องทำการจองล่วงหน้า
หลังจากดูหนังจบเรายังพอมีเวลาฉันเลยชวนพี่ธาดามาทำเรื่องที่ในชีวิตนี้ไม่เคยทำสำเร็จสักครั้งนั่นก็คือเกมส์คีบตุ๊กตาจากตู้กระจกนั่นเอง หลายคนคงจะเคยเล่นและเสียเงินไปกับมันใช่ไหม ฉันคิดว่ามันเป็นเกมส์ที่นอกจากจะใช้ทักษะความแม่นยำแล้วยังต้องใช้ความอดทนขั้นสูงด้วยนะ ดูอย่างฉันสิเพราะความอดทนขั้นสูงนี่แหละถึงทำให้เงินในกระเป๋าหายไปเกือบจะห้าร้อยบาทแต่ก็ยังคีบขึ้นมาไม่ได้สักตัว
“ ให้พี่ลองดูหน่อย ”
“ ช่างมันเถอะค่ะหนูไม่เอาแล้วก็ได้ ”
ฉันเอ่ยด้วยความเจ็บใจพลางตวัดสายตาอาฆาตแค้นไปยังตุ๊กตานับสิ
