“ พี่คะทำไมห้องน้ำนั่นมันล็อคแปลกๆ ”
ฉันเงยหน้าขึ้นจากหัวเข่าตัวเองทันทีที่ได้ยินเสียงดังมาจากข้างนอก เสียงนั้นเป็นยงเสีของยัยส้มโอแน่ฉันจำได้แม่น
“ พังประตูเข้าไปเลยเดี๋ยวแพรช่วยเอง ”
อีกเสียงที่ดังตามมาติดๆคือเสียงของยัยแพรและอีกคนที่มาด้วยกันก็น่าจะเป็นพี่ลิขิต
ฉันรอดแล้ว
“ เราอยู่ในนี้เปิดประตูให้เราหน่อย ”
ฉันพุ่งไปปที่ประตูแล้วตะโกนจนสุดเสียง
“ หวายได้ยินพี่ไหมเป็นยังไงบ้าง ”
ทันทีที่ได้ยินสียงของฉันพี่ลิขิตก็ตะโกนเข้ามาถามด้วยความเป็นห่วงเพราะพี่เขารู้ดีว่าฉันกลัวความมืดมากแค่ไหน
“ ช่วยหวายด้วยหวายกลัว ”
เสียงที่ตะโกนออกไปคราวนี้แทบจะเป็นเสียงร้องไห้ก็ว่าได้เนื่องจากแสงจากด้านนอกเริ่มส่องเข้ามาไม่ถึงข้างในแล้ว
“ ไม่ต้องกลัวนะเดี๋ยวพี่ไปหาอะไรมางัดประตูก่อน เธอสองคนรออยู่ที่นี่แหละเดี๋ยวพี่รีบมา ”
เสียงของพี่ลิขิตหายไปหลังจากที่พูดจบโดยทิ้งให้สองสาวอยู่เป็นเพื่อนฉ
