ตอนนี้เป็นเวลาเกือบจะเที่ยงคืนพอเห็นว่ามันดึกมากแล้วพี่ลิขิตเลยอาสาจะนั่งแท็กซี่ไปส่งพวกฉันเพราะไม่อยากให้สาวๆกลับบ้านกันเองแต่ในขณะที่กำลังยืนรอแท็กซี่อยู่นั้นรถยนต์หรูคันหนึ่งก็แล่นเข้ามาจอด เจ้าของร่างสูงโปร่งมาในสูทสีเข้มก้าวลงมาจากฝั่งของคนขับด้วยความสุขุมนุ่มลึกด้วยรูปร่างและความสูงชะลูดที่ค่อนไปทางดารานายแบบมากกว่าจะมาเป็นนักธุรกิจบวกกับความหล่อเหลาที่มาพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้าทำให้ทั้งยัยแพรไม่เว้นแม้กระทั่งสาวนิยมเพศทางเลือกอย่างยัยส้มโอก็พากันมองตาไม่กระพริบ
“ น้องชายอาจารย์ธาดาใช่ไหมแกหล่อเป็นบ้าเลยชื่ออะไรนะ ”
เสียงระริกรี้ของยังแพรเอ่ยขึ้นเบาๆ คงเพราะเคยเจอพี่ภาคิณตอนงานแต่งของฉันเลยรู้ว่าเป็นใคร พอฉันพยักหน้าแทนคำตอบคนที่ทำให้เพื่อนฉันสะดีดสะดิ้งก็ก้าวเข้ามาหยุดอยู่ตรงหน้าพอดี
“ มารับหวายกลับบ้านหรอคะ ”
ยัยแพรเอ่ยทักด้วยท่าทีเรียบร้อยเหมือนเป็นคนละคนกับก่อนหน้านี้
“ แวะ
