เวลาต่อมา
ฉันกับพี่ธาดามาถึงที่ร้านราวๆหนึ่งทุ่มซึ่งพวกยัยแพรก็พากันมารออยู่ก่อนแล้ว พนักงานในร้านคนหนึ่งพาฉันสองคนมายังห้องที่จองไว้ล่วงหน้าและพอเปิดประตูเข้าไปเสียงเพลงก็ดังกระหึ่มพร้อมกับลีลาการออกสเต็ปของยัยส้มโอสายแดนซ์
แต่พอยัยเพื่อนตัวแสบเห็นหน้าพี่ธาดาก็วางไมค์ทันทีและกระโดดลงจากโซฟาแทบจะไม่ทัน
“ สวัสดีค่ะอาจารย์ธาดา ”
ยัยส้มโอยิ้มแหยงๆด้วยความที่อายพี่ธาดาเพราะเราสองคนดันเข้ามาเห็นตอนที่เต้นท่าประกอบเพลงเมื่อครู่พอดี
“ ตามสบายนะผมแค่มากับเพื่อนเราเฉยๆ ”
พี่ธาดาเองก็ทำหน้าไม่ถูกที่เข้ามาเห็นลูกศิษย์ตัวเองเต้นด้วยท่าแปลกๆแบบนั้นแต่คงจะเตรียมตัวมาดีวันนี้เลยดูเป็นกันเองเพราะปกติแล้วพี่ธาดาจะแทนนักศึกษาทุกคนว่า คุณ แต่คราวนี้มาใช้คำว่า เรา แทน
“ แล้วน้ำปั่นยังมาไม่ถึงหรอ ”
ฉันถามเพราะไม่เห็นน้ำปั่นอยู่ในห้อง
“ กำลังมาน่ะ ”
ยัยส้มหันมาตอบฉันก่อนจะคว้าเอาไมค์มาครองอีกรอบ
