บทที่ 105

1333 คำ

วันนี้เป็นวันเสาร์ฉันไม่มีเรียนว่างๆเลยมานั่งแต่งนิยายคลายเหงาสักหน่อย ที่จริงฉันก็ยังแต่งนิยายอัพลงในเว็ปเรื่อยๆแต่ก็ไม่บ่อยเหมือนแต่ก่อนเพราะเทอมสองฉันเรียนค่อนข้างหนักอีกอย่างตอนกลางคืนพี่ธาดาก็ชอบกวน ติ๊ง! ติ๊ง! ติ๊ง! ขณะที่ฉันนั่งคิดบทนิยายอยู่นั้นเสียงแจ้งเตือนในมือถือก็ดังขึ้นมันเป็นเสียงแจ้งเตือนของแอพไลน์ที่พวกยัยแพรตั้งใจแท็กข้อความมาหาฉันโดยตรง แพร @หนูหวาย ผู้ปกครองแกจะมาด้วยจริงๆหรอ แพร @หนูหวาย แล้วแบบนี้แกจะกินเหล้าได้ไหมเนี่ยแบบนี้ก็หมดสนุกกันพอดี ส้มโอลูกโตโต @หนูหวาย ทำไงได้ก็คนเค้าหวงเมียเค้า นี่ปั่นมันก็จะขอตามเราไปด้วยอ่ะ เซงว่าจะโสดสักคืน แพร เบื่อพวกมีหลัวอ่ะตัวติดกันตลอดไม่เกรงใจเพื่อนเลย เชอะ พี่ลิขิต @แพร เหงามากก็หาสักคนสิ แพร @พี่ลิขิต มีแล้วเหอะ แบร่ หลังจากที่ยัยแพรตอบมาแบบนั้นก็ไม่มีข้อความจากพี่ลิขิตอีกเลยมีแค่ฉันสามคนที่ยังเมาส์กันต่ออี

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม