“ ช่วงนี้พี่ธาดางานยุ่งมากเลยค่ะเราสองคนเลยไม่ค่อยได้…….ทำเรื่องแบบนั้น ”
คำตอบของเธอทำให้ผมตกเป็นเป้าสายตาของทุกคนแทน
“ นั่นไง! ผมว่าแล้วเชียว ”
นายภาคิณตีมือสีดังเหมือนเดาได้ตั้งแต่แรกก่อนจะจุดไฟใส่บ้านผมอีกรอบ
“ ผมว่าแล้วถ้าพี่กลับมาเป็นหมอจะต้องบ้างานจนละเลยพี่สะใภ้ปล่อยให้พี่สะใภ้ผมนอนเหงาอยู่ห้องคนเดียว ”
นอกจากจะทำตัวน่าหมั่นไส้แล้วนายภาคิณยังทำเป็นรู้จักผมดีอีกต่างหากซึ่งผมก็เถียงอะไรไม่ได้เพราะช่วงหลังๆมานี้ผมยอมรับว่าตัวเองละเลยเรื่องเซ็กส์ไปบ้างเพราะหลายครั้งที่ผมคิดจะเผด็จศึกทางโรงพยาบาลก็โทรมาตามตัวพอกลับมาอีกทีเธอก็นอนหลับไปแล้ว จะให้ผมทำยังไง
“ ไม่ใช่แบบนั้นนะครับ ”
ผมรีบออกตัวก่อนที่ไฟมันจะลามบ้านผมไปมากกว่านี้ จริงอยู่ว่าเธอเคยบอกว่าเข้าใจงานของผมแต่ผมก็รู้ดีว่าลึกๆเธอก็คงจะเหงาที่ผมปล่อยให้อยู่ห้องคนเดียวบ่อยๆซึ่งผมไม่ได้อยากให้มันเป็นแบบนี้เลยแต่ด้วยภาระหน้าที
