ธาดา
วันนี้ผมออกมาทำงานด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ตั้งแต่เมื่อคืนที่มีคนหอบหมอนกับผ้าห่มออกไปนอนอีกห้องผมก็นอนไม่หลับทั้งคืน
“ โอ้โหคุณหมอธาดาขอบตาคล้ำมาทำงานแบบนี้อย่าบอกนะว่าเมื่อคืนจัดหนักกับเมียอีกแล้ว ”
เสียงและท่าทางที่ขัดลูกกะตาเป็นของนายวีกิตเจ้าเก่าเจ้าเดิม ผมถอนหายใจออกมาพลางคิดในใจว่า
ถ้าผมได้ทำแบบที่ว่าจริงก็คงไม่เป็นแบบนี้หรอก
“ ถามไม่ตอบแปลว่าผมเดาถูกใช่ไหมรุ่นพี่ ”
คราวนี้ผมจ้องหน้านายวีกิตด้วยสีหน้าที่บอกให้หยุดพูดก่อนที่ผมจะโวยให้
“ เป็นอะไรรุ่นพี่วันนี้ดูแปลกๆ ”
หมอนั่นรีบถอยห่างผมไปหลายก้าวก่อนจะลงไปนั่งยังโซฟาด้วยท่าทางสบายอกสบายใจเพราะผู้ชายทั่วถึงอย่างหมอนั่นคงจะไม่เข้าใจอาการของผมหรอกแต่พอคิดแบบนี้ผมก็นึกอะไรขึ้นมาได้
“ ถ้าอยู่ๆผู้หญิงก็ไม่อยากนอนด้วยมันหมายความว่าไง ”
ผมเดินไปนั่งลงข้างนายวีกิตแล้วถามด้วยสีหน้าที่จริงจัง
“ ห๊ะ! อย่าบอกนะว่าที่รุ่นพ
