แววตาบ่งบอกถึงความไม่พอใจจ้องฉันไม่วาง หนำซ้ำยังฉวยโอกาสตอนที่เผลอขบเม้มริมฝีปากล่างฉัน แม้ไม่มีการสอดลิ้นเข้ามาแต่แปลกที่หัวใจกลับเต้นแรง
“ อาจารย์พูดเรื่องอะไรคะ หนูไปใกล้ชิดใครตอนไหนกัน ”
พอได้ยินฉันถาม คนตรงหน้าก็ดุฉันผ่านแววตาทันที หวังว่าเขาคงจะไม่เห็นตอนที่พี่ชินประกาศว่าชอบฉันเมื่อตอนเย็นด้วยนะ
“ ดอกกุหลาบช่อนั้นสวยมากสินะ ”
“ ค่ะ เอ่อ….ไม่สวยค่ะ ไม่ใช่สิหนูไม่ชอบกุหลาบเลยต่างหาก ”
ฉันรีบเฉไฉน้ำขุ่นๆ โอ๊ยย! อยากจะกัดลิ้นตัวเองจริงๆ ทำไมชอบพลั้งปากอยู่เรื่อย
“ อาจารย์เห็นด้วยหรอคะ ”
พอคิดว่าคงไม่ได้ผลฉันเลยลองใช้แววตาออดอ้อนถามออกไป พยายามอย่างมากที่จะไม่ให้อาจารย์ธาดาของฉันโกรธ
“ ทำไม หรือไม่อยากให้เห็น ”
ใบหน้าที่ไม่ได้มีรอยยิ้มล้อเล่นทำให้ฉันรู้สึกหนาวๆร้อนขึ้นมา
“ ไม่ใช่แบบนั้นค่ะหนูแค่ไม่คิดว่าอาจารย์จะเห็น ”
เป็นอีกครั้งที่ฉันต้องงับใบหน้าลง
ทำไมถึงรู้สึกเหม
