“ ตามผมมาทำไม ”
ยังพูดไม่ทันจบน้ำเสียงเย็นยะเยือกก็เอ่ยขึ้นก่อนหนำซ้ำยังไม่ยอมมองหน้าฉัน ทำเอาหัวใจกระวนกระวายดวงนี้แทบจะหล่นลงพื้น
“ ก็หนูเห็นอาจารย์….. ”
“ กลับไปเล่นน้ำก่อนก็ได้ ผมไม่ได้เป็นอะไร ”
แววตาที่เคยอ่อนโยนเวลานี้ถูกแทนที่ด้วยความหมางเมินอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนบวกกับน้ำเสียงที่ดูเย็นชาผิดปกติมันฟ้องได้ดีว่าเขากำลังโกรธฉันอยู่ชัดๆ
“ หนูอธิบายได้นะคะ ”
ฉันลอบกลืนน้ำลายลงคอเมื่ออาจารย์ธาดาจ้องฉันนิ่งและเป็นสายตาที่กำลังผิดหวัง
“ ว่ามาสิผมฟังอยู่”
“ อาจารย์โกรธหนูใช่ไหมคะ ”
“ คิดว่าไงล่ะ ”
ยังไม่ทันรวบรวมความกล้าได้ เจ้าของใบหน้านิ่งเฉยก็เอ่ยเสียงเรียบจนตอนนี้ฉันเริ่มกลัวใจขึ้นมาจริงๆแล้ว
“ เรื่องชุดหนูก็แค่…. ”
“ แค่เรื่องชุดหรอ ”
“ คะ? อ่อ ผู้ชายคนนั้นหรอคะ คือว่ามันไม่ได้เป็นอย่างที่อาจารย์คิดนะ อย่าพึ่งโกรธสิคะ ”
“ ผมไม่ได้โกรธ ผมแค่ไม่อยากให้เราแต่งตัวแบบ
