ในตอนที่กำลังจะเปลี่ยนชุดส้มโอก็โทรมาถามว่าเกิดอะไรขึ้นทำไมอยู่ๆฉันถึงได้วิ่งออกมาแบบนั้นเพราะยูชีจินก็ไม่ได้บอกอะไร
แกรกกก !!
พึ่งจะวางสายเดี๋ยวนี้ประตูห้องก็เปิดเข้ามา ฉันรีบกระชับเสื้อตาข่ายให้ปิดบิกินี่ที่ยังไม่ได้ใส่ให้เรียบร้อยดี ใครจะคิดว่าจะกลับมาเร็วขนาดนี้
“ เป็นยังไงบ้างคะ ”
อาจารย์ธาดาไม่ได้ตอบอะไรแต่กลับสาวเท้าเข้ามายืนตรงหน้าฉันแล้วประทับจูบลงมายังหน้าผาก ถอนสัมผัสอุ่นออกไปด้วยสายตาที่บ่งบอกว่าในใจยังมีห่วงอยู่
“ เพื่อนเราปลอดภัยแล้วแต่ผมยังมีปัญหานึงเลยไม่สามารถอยู่กับเราต่อได้ เมื่อกี้ผมพึ่งได้รับสายด่วนให้กลับกรุงเทพ ”
นัยส์ตาดำสนิทไล่มองใบหน้าของฉันไปเรื่อย จ้องลึกเข้าไปถึงชุดบิกินี่เจ้าปัญหา นิ้วเรียวยาวค่อยๆเกลี่ยไปตามแก้มใสแล้วเกี่ยวเส้นผมที่ปรกหน้าฉันอยู่ไปทัดหูอย่างใจเย็น โฉบสายตาแรงกล้าขึ้นมาจ้องริมฝีปากอวบอิ่มของฉันแล้วสอดลิ้นเข้ามากวัดรัดเชื่องช้าไปมาอ่อน
