ในจังหวะที่อาจารย์ธาดาดกำลังจะเอาแก่นกายนั้นเข้าไปที่น้องสาวฉัน ฉันก็…..
“ ฮัดเช้ย!!! ”
ฉันเผลอลุกขึ้นไปจามใส่หน้าเขาอย่างไม่ตั้งใจ อยู่ๆก็รู้สึกคัดจมูกขึ้นมาเฉยๆ อย่าบอกนะว่าฉันเป็นหวัดเข้าซะแล้ว
“ เป็นเพราะผมเราเลยไม่สบายแบบนี้ ”
น้ำเสียงนุ่มทุ้มเอ่ยขึ้นด้วยความเป็นห่วง ปฏิบัติการดังกล่าวก็ไปต่อไม่ได้
“ ไม่ใช่ความผิดของอาจารย์หรอกค่ะปกติหนูก็….ห่ะห่ะ....ฮัดเช้ย!!! ”
ฉันจามออกมาทั้งที่ยังพูดไม่จบทำให้อาจารย์ธาดาต้องรีบลุกออกจากตัวฉันแล้วเอาผ้ามาห่มให้
“ รอแปปนึงนะเดี๋ยวผมไปหยิบยากับน้ำมาให้ ”
ฉันพยักหน้ารับแล้วกระชับผ้าห่มเข้ากับตัว ในขณะที่อาจารย์ธาดากำลังง่วนกับการหายาในกระเป๋าฉันกลับรู้สึกแย่กับตัวเอง
ในเวลาสำคัญดันไม่สบายซะได้ โอ้ยยย สวรรค์
หลังจากที่กินยาแก้หวัดไปแล้วอาจารย์ธาดาก็เอาผ้ามาเช็ดหน้าและตัวให้ฉันสวมเสื้อผ้าแล้วเจ้าตัวก็หายเข้าไปในห้องน้ำ พอเห็นว่าไม่มีวี่แวว
