จังหวัดนครสวรรค์....
กว่าที่ฉันมาถึงก็เป็นบ่ายแล้วเพราะพี่ธาดาขับมาเรื่อยๆและระหว่างทางเราก็แวะกันหลายที่ ที่นี่ยังคงเหมือนเดิม ไม่ว่าจะเป็นอากาศที่แสนจะบริสุทธิ์รวมถึงผู้คนที่ล้วนแต่อัธยาศัยดีกันทั้งนั้น พอรถแล่นผ่านรั้วบ้านที่มีตำลึงห้อยระโยงระยางฉันก็มองเห็นยายนั่งอยู่ใต้ถุนบ้านชะเง้อชะแง้มองทาง
“ ยายจ๋าหวายกลับมาแล้ว ”
ทันทีที่รถจอดยังลานบ้านฉันก็วิ่งโร่โผลเข้าไปกอดยาย ฉันหอมแก้มยายซ้ายแล้วก็ขวาวนอยู่หลายครั้งก่อนจะกอดยายด้วยความคิดถึง
“ โอ๊ยไอ้หวายข้าหายใจไม่ออก ”
ยายบ่นใส่ฉันเสียงดัง ปากบอกว่าหายใจไม่ออกแต่ก็กอดฉันแน่นเช่นกันแต่หลังจากที่ยอมคลายกอดออกมายายก็เอาแต่จ้องฉัน
“ มีอะไรหรอจ๊ะ ”
ฉันถามด้วยความสงสัย แต่ก่อนยายไม่เคยสนใจหน้าตาฉันขนาดนี้
“ เอ็งไปทำอะไรมาทำไมดูมีน้ำมีนวลขึ้น ”
คำถามของยายยิ่งทำให้ฉันงุนงงเข้าไปใหญ่ มีน้ำมีนวลมันเป็นแบบไหนกันนะ หรือว่า….ฉันจะอ้วนขึ้
