หวาย
ฉันรีบคว้าขนมปังเข้าปากแล้วลงมาข้างล่างเพราะกลัวว่าพี่เขาจะรอนาน พอมาถึงด้านหน้าคอนโดก็มองเห็นรถของพี่ลิขิตจอดรออยู่
“ ขอโทษนะหวายไม่ได้ดูมือถือจริงๆ ”
ฉันเอ่ยด้วยความรู้สึกผิดทันทีที่หย่อนก้นลงนั่งภายในรถ
“ ไม่เป็นไรพี่เองก็มาพึ่งมาถึง ว่าแต่เมื่อคืนกลับดึกหรอพี่โทรหาก็ไม่มีคนรับสายเลย ”
พอได้ยินพี่เขาถามถึงเรื่องนี้ฉันก็นึกอะไรขึ้นมาได้ กระเป๋าของฉันไม่อยู่ในห้องเมื่อกี้ก็ว่าจะถามแต่ก็ดันลืมเพราะมือถือของฉันก็อยู่ในนั้นด้วยน่ะสิ
“ เมื่อคืนหวายดื่มไวน์องุ่นไปน่ะสงสัยดีกรีมันจะแรงไปหน่อยก็เลย….เมา ”
“ เมา! แล้วกลับมายังไง กลับกี่โมงแล้วนี่เป็นอะไรหรือเปล่า! ”
พี่ลิขิตดูจะตกใจมากรีบหันมาถามพลางสำรวจตัวฉันเป็นพัลวัน
“ กลับตอนไหนหวายก็ไม่แน่ใจหรอกตื่นมาอีกทีก็นอนอยู่ในห้องอาจารย์ธาดาแล้วน่ะ ”
ฉันกุมขมับตัวเอง จนกระทั่งตอนนี้ก็ยังรู้สึกมึนๆไม่หายแล้วฉันก็ไม่รู้จริงๆว่าเมื
