ในขณะที่ฉันกำลังนอนหลับสบายอยู่บนเตียงก็ได้ยินเสียงเหมือนอะไรสักอย่างหล่นพื้น ฉันลืมตาขึ้นมาแล้วนอนต่อเพราะกว่าที่ฉันจะออกเวรก็เจ็ดโมงเช้าฉันพึ่งนอนไปไม่กี่นาทีเอง
แต่เดี๋ยวก่อนนะ
หรือว่าเสียงเมื่อกี้จะเป็นเสียงของน้องนาวากับน้องวาวา ฉันรีบลุกจากเตียงแล้วลงมาข้างล่างเห็นน้องวาวายืนสะอึกสะอื้นอยู่คนเดียว ที่พื้นมีของเล่นกระจัดกระจายเต็มไปหมด
“ เกิดอะไรขึ้นคะน้องวาวา ”
ฉันนั่งลงถามลูกสาวคนเล็กที่ยืนน้ำตานองแก้มอยู่
“ พี่นาวาไม่ยอมเล่นกับวาวาค่ะพี่นาวาบอกว่าวาวากวนเวลาอ่านหนังสือค่ะ ฮื้อออ ”
ทันทีที่ถูกถามลูกสาวคนสวยก็บีบน้ำตาร้องไห้ฟ้องฉันใหญ่เลยส่วนตัวต้นเหตุตอนนี้ไม่รู้ว่าหายไปไหน
“ ขอโทษนะคะคุณหวายพอดีพี่ไปห้องน้ำค่ะ ”
พี่จอยที่ฉันจ้างมาช่วยดูแลน้องวิ่งเข้ามาหาฉันหน้าตื่น
“ ไม่เป็นไรค่ะพี่จอย ”
ฉันหันไปบอกพี่เลี้ยงก่อนจะลูบหัวปลอบลูกสาว
“ ไม่ต้องร้องนะคะเด็กดีเดี๋ยวคุณแม่จะไปตา
