อคิน....
ตอนนี้ผมนั่งรอเมนี่อยู่หน้าร้านเสื้อผ้าร้านหนึ่ง ตอนแรกเมนี่จะให้ผมไปช่วยเลือกเธอแต่ผมบอกผมไม่ถนัดก็เลยขอมานั่งรอข้างนอกร้านแทนจนกระทั่งเวลาผ่านไปผมก็ไม่เห็นเมนี่ออกมาสักทีแล้วผมก็หิวมากๆด้วยผมก็เลยเดินเข้าไปตามในร้านและในขณะที่ผมเดินเข้าไปตามเมนี่สายตาผมก็เหลือบไปเห็นชุดเดรสน่ารักสีหวานแขวนอยู่มันก็ทำให้ผมคิดถึงใครบางคนที่ผมเห็นเธอชอบใส่และไม่รู้อะไรดลใจให้ผมเดินไปหยิบมันขึ้นมาดูจนพนักงานร้านมาถามผมก็เลยขอให้ช่วยเลือกมาสักสามสี่ชุดและบอกขนาดรูปร่างของ..ผ้าแพร ใช่ครับผมกำลังเลือกให้ผ้าแพร ไม่รู้ดิพอเห็นก็คิดถึงนึกถึงทั้งที่ไม่ควรคิด นี่ผมกำลังคิดอะไรอยู่วะทำไมต้องคิดถึงยัยนั่นด้วย
"คินซื้อชุดพวกนี้ไปให้ใคร" ในขณะที่ผมกำลังยื่นบัตรเครดิตให้กับพนักงานเมนี่ก็เดินมาถามด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูก็รู้ว่าไม่ค่อยพอใจ
"ให้ผ้าแพร" ผมตอบไปตามตรงอย่างไม่ได้ใส่ใจมากนัก
"ทำไมต้องซื้อด้วยผ้าแพรฝาก
