ผ้าแพร...
"เย็นนี้ฉันต้องกลับเพราะพรุ่งนี้เช้ามีสอบ ใจจริงฉันอยากให้เธอกลับด้วยกันแต่เธอคงไม่ยอม เอาเป็นว่าฉันจะรีบไปรีบกลับละกันสอบเสร็จปุ๊บฉันจะรีบกลับมาทันที เธออยากได้อะไรเป็นพิเศษไหมฉันจะได้แวะซื้อมาให้"
"ไม่เป็นไรเราไม่อยากได้อะไรทั้งนั้นแล่ะ นายเองก็ไม่ต้องรีบกลับก็ได้นะเราอยู่ได้" ที่ฉันพูดเพราะฉันเป็นห่วงเห็นเขาเดินทางไปๆ มาๆ แบบนี้มันเหนื่อยฉันรู้ ถึงฉันจะยังไม่ได้ให้อภัยเขาก็ตาม ถ้ามองในมุมของความเป็นพ่อของลูกเขาก็ดูแลเอาใจใส่ลูกในท้องเป็นอย่างดีถึงแม้ดูเหนื่อยแต่เขาก็เต็มใจทำเพื่อ...ลูก
"แพรฉันเริ่มท้อแล้วนะเว้ย ฉันพยายามทำทุกอย่างให้มันดีขึ้นแต่เธอกลับไล่ให้ฉันไปตลอดจะเกลียดกันไปถึงไหนวะ แม่ง เธอคิดว่าความอดทนฉันมีมากหรือไงวะ" จู่ๆเขาก็ตะคอกใส่ฉันแรงมากจนฉันตกใจฉันเงยหน้ามองเขาที่ตอนนี้เขาแสดงสีหน้าไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัดคำพูดของฉันมันทำให้เขารู้สึกแบบนั้นจริงๆเหรอ ฉันแค่ห่
