ไม่ได้จีบ
1024 คำ
อคิน...
หลังจากส่งผ้าแพรเสร็จผมก็มาที่คอนโดไอ้เก้าเพื่อนสนิทของผมซึ่งตอนนี้ห้องมันกลายเป็นผับขนาดย่อมๆไปแล้วเพราะพวกมันจัดงานวันเกิดของผมที่นี่ อันที่จริงพวกก็อยากไปดื่มกันที่ผับนะแต่อายุพวกผมยังไม่ถึงกันก็เลยจัดที่คอนโดแทนซึ่งก็จัดกันแบบนี้มาตลอดทุกปีไม่ว่าวันเกิดใคร ซึ่งในห้องตอนนี้มีพวกเพื่อนๆของผมที่สนิทกันมาตั้งแต่มอต้นซึ่งแต่ละคนตอนนี้น่าจะเมากันบ้างแล้วเพราะเล่นดื่มกันตั้งแต่สอบเสร็จ
"มึงทำไมมาเอาป่านนี้วะมึงเป็นเจ้าของวันเกิดนะเว้ยไอ้คิน" พอผมเดินเข้ามาไอ้เจ๋งเพื่อนสนิทอีกคนของผมก็เอ่ยทักเสียงยานคาง
"กูไปส่งผ้าแพรมา" ผมตอบก่อนจะโยนกระเป๋าหนังสือไว้ที่โซฟาก่อนจะหย่อนตัวนั่ง
"ผ้าแพร?? ยัยแม่ชีประจำห้องอ่ะนะ " ไอ้เจ๋งถามพร้อมทำท่าขมวดคิ้ว
"เออ" ผมตอบไปสั้นๆก่อนจะเทเหล้าใส่แก้ว
"กูก็ว่าจะถามมึงอยู่พอดี มึงคิดจะจีบยัยผ้าแพรหรอวะ" ไอ้เก้าครับที่ถาม
"ทำไมมึงคิดว่ากูจะจีบยัยนั่น" ไอ้เก้าเดินถือแก้วเหล้ามานั่งข้างๆ
"ก็เมื่อตอนพักเที่ยงมีคนพูดเรื่องที่มึงพายัยนั่นออกไปข้างนอกแล้วก็กลับมาพร้อมกันไหนมึงจะหิ้วกรงแมวเข้าห้องมาอีก กูกะจะถามมึงตั้งแต่อยู่ที่โรงเรียนแต่ก็ไม่ทันได้ถามเพราะต้องรีบเข้าห้องสอบ พอออกจากห้องสอบมึงก็หายหัว"
"นั่นดิแล้วยัยมินนี่เมียคนล่าสุดของมึงก็มาโวยวายถามกูเรื่องนี้กูก็บอกกูไม่รู้เพราะตอนมึงออกไปกูก็มัวแต่อ่านหนังสือในห้องสมุด"
"กูไม่เคยมีเมียมึงพูดดีๆไอ้เจ๋ง"
"เออ ๆ แม่งเอามากี่คนก็บอกไม่ใช่เมียกูเชื่อมึงเลยไอ้ห่า"
"สรุปมึงจีบยัยแม่ชีนั่นจริงๆเหรอวะยัยนั่นห่างไกลกับคำว่าสเปกมึงแบบสุดๆเลยนะเว้ย"
"มึงคิดว่าคนอย่างกูจะจีบผู้หญิงหน้าตาแบบนั้นเหรอวะ"
"ก็ถ้าไม่จีบมึงจะไปรับไปส่งยัยนั่นทำไมวะ"
"กูมีเหตุผลของกูก็แล้วกันพวกมึงไม่ต้องรู้หรอก"
"อะไรของมึงวะ พูดเหมือนมีความลับนะมึงอ่ะ"
"ไว้ถึงเวลากูจะบอกพวกมึงเอง เอาเป็นว่าถ้าช่วงนี้พวกมึงเห็นกูไปไหนมาไหนกับยัยนั่นพวกมึงก็ไม่ต้องสงสัยอะไรมาก"
พวกมันเอาแต่จ้องหน้าผมอย่างสงสัยจนผมเริ่มรำคาญสายตาพวกมัน
"ถ้ามึงไม่จริงจังมึงก็อย่าไปยุ่งกับยัยนั่นเลยแค่นึกถึงหน้ายัยนั่นกูก็อดสงสารไม่ได้ว่ะ" เป็นไอ้เก้าที่พูดขึ้นมา
"นั่นดิวะกูเห็นด้วยกับไอ้เก้านะเว้ย"
"มึงคิดว่าคนอย่างกูจะเอาผู้หญิงหน้าตาเห่ยๆแบบนั้นมาทำเมียเหรอวะ ให้หลับตาเอากูยังเอาไม่ลงเลย"
"แล้วมึงไปทำเหมือนจีบเค้าเพื่ออะไรวะ"
"กูบอกว่าถ้าถึงเวลากูจะบอกเอง"
หลังจากดื่มไปสักพักเสียงมือถือของผมก็ดังขึ้นพอดูหน้าจอผมก็รีบกดรับทันที
"ว่าไงลิน"
"ฉลองวันเกิดกับเพื่อนอยู่เหรอ"
"อืมใช่ว่าแต่ลินโทรมาเรื่องเจ้าปุกปุยใช่ไหม"
"ใช่น่ะสิ จะเอาไปก็ไม่บอกกันก่อนว่าแต่คินเอาไปไว้ไหนเหรอ"
"ไว้ที่คอนโด"
"ห๊ะคอนโด คอนโดใคร"
"คอนโดฉันน่ะสิจะคอนโดใคร"
"ก็นึกว่าเอาไปให้สาวเห็นน้องพนักงานบอกว่าวันนี้คินมากับผู้หญิงด้วยลินก็เลยไเปิดกล้องวงจรปิดร้านดู เธอน่ารักดีนะแฟนคินเหรอ"
"แฟนเฟินอะไรไม่ใช่หรอกฉันไม่เคยคิดที่จะมีแฟนเธอก็รู้นะลิน ฉันบอกแล้วไงว่าฉันจะอยู่ดูแลเธอจนกว่าเธอจะเจอผู้ชายดีๆที่เค้าจะดูแลเธอได้น่ะลิน"
"ถ้าลินหาไม่ได้ล่ะ"
"ฉันก็จะอยู่ดูแลเธอจนแก่เฒ่าไปเลยไง"
"ขอให้จริงเถอะน่า"
"ฉันเคยพูดโกหกเธอหรือไง"
"เคยสิทำไมจะไม่เคย"
"เคยตอนไหนวะ"
"ก็ตอนนั้นไงตอนที่คินว่าว่าพีชมาเยี่ยมลินตอนที่ลินยังนอนไม่ได้สติทั้งที่จริงแล้วพีชเค้าไม่เคยมาเยี่ยมลินเลย...ฮึก ฮึก"
"ลินไม่เอาน่าฉันบอกว่าให้เธอเลิกคิดถึงไอ้เหี้ยนั่นไงเธอจะคิดถึงมันทำไม"
"ก็ลินรักพีชนี่นาลินจะเลิกคิดถึงเค้าได้ยังไง ฮึก ฮึก" ผมรู้สึกโกรธและเคียดแค้นที่ได้ยินเสียงร้องไห้ของพี่สาวผม
"ลินอยากกินอะไรเดี๋ยวฉันจะซื้อไปฝาก เอาเค้กไอศครีมมั้ยที่ลินชอบอ่ะ" ผมเปลี่ยนเรื่องพูดแล้วเอาของโปรดมาล่อเพื่อให้พี่สาวผมเลิกเศร้า
"ฮึก ฮึก อื้อออก็ได้ เอามาหลายๆชิ้นเลยนะ ฮึก ฮึก"
"เคร เคร รอก่อนนะ เดี๋ยวจะรีบซื้อไปให้ แล้วก็เลิกร้องไห้ได้แล้วถ้ากลับไปแล้วเห็นยังร้องไห้อยู่ฉันจะเอาเค้กทิ้งถังขยะ"
"อื้มม เลิกร้องแล้วก็ได้ ฮึก ฮึก ลินจะรอนะ รีบๆกลับมา"
"ครับผม"
"พี่ลินโทรมาเหรอวะ" ไอ้เจ๋งถามหลังจากที่ผมวางสายจากอลินพี่สาวของผม
"อือ"
"พี่สาวมึงโอเคบ้างหรือยังวะ"
"ก็ดีขึ้นกว่าแต่ก่อน ยังไงวันนี้กูขอกลับก่อนนะ พวกมึงก็ดื่มกันไปละกันหมดเท่าไหร่ก็บอกกูเดี๋ยวกูโอนให้" ผมบอกพวกมันสองตัวก่อนจะหยิบหระเป๋าหนังสือออกจากห้อง
อะไรยังไงมาลุ้นกันตอนหน้าจ้าาา
- ผู้เขียน
