นั่งเป็นกังวลอยู่ได้พักใหญ่... ประตูห้องนอนของหล่อนถูกเคาะพร้อมเสียงเรียกชื่อหล่อนจากน้ำเงิน รัศมีดาราตาโตรีบถลาไปเปิดประตูห้องให้เขา เจอร่างสูงยืนถือโทรศัพท์ที่สั่นครืดๆ เพราะหล่อนโทรหาอยู่ก็ค่อยโล่งใจที่เขาไม่ได้หายไปนานอย่างที่นึกกลัว เขาไม่รับสายหล่อนก็คงเพราะอยู่แถวนี้เห็นหล่อนโทรหาหลายสายเข้าเลยเลือกที่จะเดินมาถามด้วยตัวเอง
“อยู่ใกล้ๆ แค่นี้ทำไมโทรมาล่ะ มีอะไรหรือเปล่า”
“คุณไปไหนมาคะ ฉันไปหาคุณที่ห้องไม่เจอ”
“ผมไปอยู่อีกห้องหนึ่ง พอดีห้องที่อยู่ตอนแรกผมเพิ่งเห็นว่าช่างลืมใส่ล็อกของห้องนั้นก็เลยย้ายห้องมานอนห้องนอนเล็ก ผมอาบน้ำอยู่ไม่ได้รับสายคุณ... คุณมีเรื่องอะไรหรือเปล่า”
ถามแล้วก็ต้องอึ้งเมื่อรัศมีดาราโผเข้ากอดเขา แขนของน้ำเงินวาดมาโอบหล่อนกลับแม้ยังงุนงง หล่อนกอดเขาแน่นเหมือนว่ากำลังหวาดกลัวอะไรสักอย่างจนเขานึกเป็นห่วงขึ้นมา...
“เป็นอะไรหรือเปล่าดารา”
“ไม่ได้เป็นอะไรค่ะ แค่
