ฮั่นหลิวตี้คุกเข่านั่งกอดศีรษะของนางไว้อยู่แบบนั้นเนิ่นนาน กว่าจะคืนสติที่เต็มไปด้วยไฟแค้นได้ก็ผ่านไปนาน พระองค์คิดจะใช้ชีวิตแลกชีวิต หากแก้แค้นให้เมียรักไม่ได้ พระองค์ก็ไม่คิดจะมีชีวิตอยู่ต่อไปอีก
“ข้าจะฆ่าเจ้า”
“ฮ่าๆ เข้ามาเลยฮั่นหลิวตี้”
พระเนตรแดงก่ำ ราวกับเทพสงครามที่กระหายเลือดคู่ต่อสู้ ฮั่นหลิวตี้ยืดพระวรกายหยัดตรง ลุกขึ้นเดินตรงไปหมายจะใช้วิทยายุทธ์ที่มีต่อสู้ ทว่าพระหัตถ์ที่ต่อยออกไปแต่กลับต่อยได้แต่ลม
“เจ้าหายไปไหน ไม่ว่าเจ้าจะเป็นปีศาจหรือคนก็ออกมา ข้าไม่กลัวเจ้าหรอก”
พระสุรเสียงกร้าวดังกังวาน แต่มองไม่เห็นสิ่งใด นอกจากควันสีขาวลอยฟุ้ง ราวกับสถานที่แห่งนี้เปลี่ยนรูปร่างได้เอง ฮั่นหลิวตี้สาวพระบาทเดินหาคนที่ฆ่าเมียรัก
“ไม่ว่าเจ้าจะเป็นผีหรือเทพก็ออกมา ฆ่าจะกระชากศีรษะเจ้าออกมาสังเวยให้แก่หยูเฟย”
“ฮ่าๆ”
คราวนี้มีเสียงหัวเราะลอยมาตามอากาศ ฮั่นหลิวตี้พยายามมองหาแต่ก็ไม่เห็น
