ริมฝีปากร้อนๆ ที่จู่โจมลงมาทำให้คนไม่ทันตั้งตัวหน้าแดงไปถึงใบหู กว่าจะตั้งสติได้ฮั่นหลิวตี้ก็แหย่ลิ้นเข้าไปในโพรงปากนางแล้ว จางหยูเฟยตกใจ จนลืมตัวกัดลิ้นซุกซนนั้นแรงๆ
“โอ๊ย!”
ตั้งแต่ลืมตาดูโลก ไม่มีผู้ใดกล้าทำเช่นนี้กับพระองค์ โทษมีสถานเดียวคือความตาย ทว่าจะให้สั่งประหารนางคงทำไม่ลง เห็นทีคงต้องประหารพรหมจรรย์นางไม่ให้เหลือ
***‘เลือดต้องแลกด้วยเลือด’***
“นี่เจ้ากล้าทำร้ายข้ารึ”
“ฮ่องเต้วิปริต คิดจะข่มเหงคนไม่เต็มใจ ท่านรังแกผู้คนมากมาย แต่ข้าเป็นหลานสาวฮองเฮา ถือว่าเป็นหลานท่านด้วย ท่านคิดจะรังแกข้าด้วยรึ”
ฮั่นหลิวตี้ทั้งโมโหทั้งขำ “ข้าแค่จูบเจ้าเท่านั้น ไหนเลยเจ้าพูดว่าข้าจะข่มเหง หรือว่าเจ้าต้องการให้ข้าข่มเหงเลยพูดเปิดทางให้ข้า อ้อ นี่มีแผนการคิดจะขยับจากตำแหน่งหลานสาวฮองเฮามาเป็นฮองเฮาเสียเอง เจ้านี่ร้ายกาจจริงๆ”
นางคิดตั้งแต่เมื่อไร เขาทั้งนั้นที่คิดเองพูดเอง ใส่ร้ายป้ายสีนางอ
