***“ขออภัยพ่ะย่ะค่ะฝ่าบาท ตั้งแต่ฝ่าบาทให้กระหม่อมดูแลเด็กซารังคนนี้ กระหม่อมก็ต้องตอบคำถามนางมากมายไม่ได้หยุดหย่อน เพิ่งจะเลิกถามกระหม่อมได้ก็ตอนที่นางกำนัลยกขนมมาให้”***
ฮั่นหลิวตี้ที่อารมณ์ขุ่นมัวกลับหัวเราะพรืด ***“ดีแล้ว เจ้าดูแลนางไปเถอะ คิดเสียว่าเป็นการซ้อมเลี้ยงลูกก็แล้วกัน”***
***“ให้กระหม่อมซ้อมตายยังดีกว่าให้นั่งเฝ้าเด็กซารังพูดมากนี่ทั้งวัน นางถามไม่หยุด”*** เฉินเจิ้นเทียนมองไปทางอื่น
ซารังน้อยวางขนม ***“ท่านลุงใจร้าย ไม่ใจดีเหมือนท่านพี่ฮ่องเต้เลย”***
***“นางยังขี้บ่นตั้งแต่เด็กด้วยพ่ะย่ะค่ะ”***
หลังจากฮั่นหลิวตี้เล่าเหตุการณ์เมื่อวานให้จางหยูเฟยฟัง คนงามก็กะพริบตาถี่ๆ ยกมือทาบอก
“ท่านพี่ฮ่องเต้! ตายแล้ว ซารังน้อย เจ้าทำอะไรลงไป หัวน้อยๆ ของเจ้า”
เห็นสีหน้าตระหนกตกใจของจางหยูเฟย ฮั่นหลิวตี้จึงได้ทีพูดข่มขวัญ “นางเป็นเด็กไม่รู้ความ ข้าไม่เอาผิดนาง แต่ข้าจะเอาผิดคนที่ดูแ
