หลายชั่วโมงกับการนั่งเครื่องบินกลับมายังกรุงเทพ ทำให้หญิงสาวหลับตลอดทาง ตั้งแต่นั่งเครื่องบินจนถึงบนรถ เขาเพ่งมองใบหน้างามของหญิงสาว หัวของเธออยู่บนไหล่ของเขา
“ถึงบ้านเราแล้ววีนัส” นครินทร์เรียกเบาๆ ทำให้รัมภาลืมตาขึ้นช้าๆ มองไปรอหลายบข้างเห็นว่ารถเข้าถึงตัวบ้านแล้ว
“คุณเข้าบ้านไปก่อน เดี๋ยวผมจะเข้าออฟฟิศ” เขายิ้มให้เธอ
“ได้ กลับมากินข้าวที่บ้านไหมคะ”
“กลับมากินข้าวฝีมือคุณแน่” เขายิ้มให้เธอ หญิงสาวจึงลงจากรถมีสิงห์เป็นคนเปิดให้
“ขอบคุณค่ะ” รัมภาหันไปบอกสิงห์ สิงห์พยักหน้าเบาๆ แล้ววิ่งไปที่นั่งข้างคนขับ
“เรื่องมันเกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่...คุณโรจน์” นครินทร์ดูที่กล้องวงจรปิดที่ฉายเข้าโปรเจคเตอร์ในห้องประชุม
“เมื่อวานก่อนกล้องวงจรปิด...คลังสินค้าเบอร์เจ็ด...มียามเฝ้าอยู่ชื่อกัมพล...เขาเล่าเหตุการณ์ว่ามีชายชุดดำใส่หมวกกันน๊อคเข้ามาในโกดังหลังนี้แล้วหลังจากนั้นเขาก็หมดสติไป...รู้ตัวอีก
