ตอนที่ 8 ใครก็อย่าหวังว่าจะได้ไป

1034 คำ

“สูงไปไหม...ดูคุณไม่ถนัดสักเท่าไหร่” เขามองหญิงสาวที่ดูทอดน่องเพราะเมื่อยขา ขณะที่ใส่สั้นสูงสี่นิ้ว “ฉันไม่เป็นไร...สบายมาก...” หญิงสาวเดินช้าๆ ลงบันไดหน้าบ้าน หญิงสาวเซเล็กน้อย นครินทร์ใช้มือสอดเอวประคองเธอไว้ “เลิกดื้อ...ให้ผมประคอง” เขาประคองเธอไปที่รถลัมโบกินี่ เธอนั่งลงบนรถ เขาจับปลายกระโปรงโกยขึ้นรถ “ขอบคุณ” เธอมองใบหน้าเขาที่ยิ้มให้เธอ “ด้วยความยินดี” เขาปิดประตูรถ แล้วเดินไปฝั่งคนขับกดปิดประตูรถลง กดปิดหลังคาให้ปิดลงมา คันหน้าขับออก เขาจึงขับตาม คันหลังจึงขับตามมาติดๆ เขาเปิดเพลงแจ๊สเบาๆ เหมือนขับกล่อม “คุณหิวไหม” เขาถามขึ้นมาหลังจากออกจากบ้าน “ไม่” “อยากได้อะไรบอกผมนะ...” เขามองไปข้างหน้า โดยไม่หันไปมองที่เธอ หญิงสาวนั่งเงียบไม่พูดอะไร มีแต่เสียงดนตรีแจ๊สเบาๆ เท่านั้น ‘ถ้าฉันขอแล้วคุณจะให้ฉันเหรอ...นครินทร์’ “อยู่กับผม...อย่าไปไหน” เขาบอกเธอเมื่อรถขับมายังโดมหน้าโรงแรมโซรีอาร์โฮเทล เป็นโรงแรมใจกลางเมืองหลวง...ที่นี่ถือว่าใหญ่ที่สุดในเครือบริษัท กัมปนาถไพศาล จำกัด (มหาชน) “ฉันไม่หนีไปไหนหรอกน่า” หญิงสาวค้อนให้เขา เขาจึงจับมือเรียวของเธอ “คุณคือผู้หญิงของผม...คุณคือคนสำคัญ” เขาพูดเบาๆ หญิงสาวจึงเงียบนิ่ง เขาส่งสัญญาณให้บอดี้การ์ดเปิดประตูรถทั้งสองฝั่ง ทันใดนั้นนักข่าวก็กดถ่ายรูปอย่างรวดเร็ว เขาจึงเดินมาหาเธอ แล้วเขายกแขนขึ้นให้เธอคล้องแขน หญิงสาวลังเลเล็กน้อย แต่ก็คล้องแขนเขา เดินไปบนพรมแดง เขาพาเธอเดินผ่านพนักงานทุกคนต่างยกมือไว้เขาและเธอ หญิงสาวเกือบยกมือไว้ตาม เขาส่ายหน้าเบาๆ เขาพาเธอเดินไปที่ลิฟต์ที่เปิดแล้ว บอดี้การ์ดตามเข้าไปสองคน “เฮ้...นัฐ” คนที่เรียกเขาได้แบบนี้ มีไม่กี่คนหนึ่งในนั้นคือนิชคุณ “ว่าไง” เขาทักทายกลับแล้วเดินไปหา หญิงสาวจึงมองตาม “สวัสดีครับ...สวยขึ้นมากเลยวีนัส..จำพี่ได้ไหม” นิชคุณถามหญิงสาว เธอยืนมองใบหน้านิชคุณพักหนึ่ง แล้วเธอก็ยิ้ม “พี่นิชคุณใช่ไหม” หญิงสาวถามกลับ “โอ้ย...ลุ้นแทบตาย...ดีใจที่วีนัสจำพี่ได้...” นิชคุณหัวเราะไม่เกรงใจใคร “ไอ้คุณ” นครินทร์ดุเบาๆ “เอ่อ...กูขอโทษ...” “ปีหน้าไม่ต้องส่งดอกกุหลาบมาให้แล้วนะ” หญิงสาวยิ้มให้นิชคุณ ทั้งที่นครินทร์ไม่เคยเป็นเธอยิ้มแบบนี้ให้เขาเลย ทำให้เขาอดน้อยใจไม่ได้ “ท่านครับ...” สิงห์เดินมาขัดจังหวะ สีหน้าของสิงห์ดูไม่ค่อยดี “ฝากเมียกูด้วย” นครินทร์พูดขึ้น “รีบมาเอานะ..ก่อนที่กูจะเอาไป” นิชคุณพูดทีเล่นทีจริง นครินทร์จึงเดินไปกับสิงห์ “พี่ขอคุยด้วยหน่อย” นิชคุณพูดจริงจังขึ้นมา “ได้ค่ะ” หญิงสาวพูดเบาๆ แล้วเดินตามนิชคุณไปที่เงียบๆ เปิดประตูออกไปนอกระเบียง “มีอะไรเหรอคะ” หญิงสาวถามขึ้นมา “วีนัส...จำไอ้นัฐไม่ได้เหรอ...ที่เคยให้กุหลาบเธอตอนอยู่มอต้นถึงมอปลาย” นิชคุณเปิดประเด็นขึ้นมา “ใครเหรอคะ...นครินทร์เหรอคะ” “ใช่” “ไม่ค่ะ...วีนัสไม่เคยรู้จักกับเขา...” หญิงสาวหลบสายตา “วีนัส...เธอโกหกไม่เก่งเลยนะ” นิชคุณดูสีหน้าและท่าทางที่หลบสายตาของเขา นิชคุณรู้ดีว่าความสัมพันธ์ทั้งสองเป็นแบบไหน เพราะนครินทร์ก็มาระบายให้ตนฟังเสมอ “นัฐมัน...” “เอาเมียกูคืนได้ละ” นครินทร์โผล่ขึ้นมาไม่มีปี่มีขลุ่ย จับมือหญิงสาวเดินจากไป “พวกมึงจะเป็นแบบนี้ไปถึงเมื่อไหร่” นิชคุณพูดอย่างอารมณ์เสีย “โอ้ย...นัฐคุณเป็นอะไร...ฉันเจ็บนะ” หญิงสาวรู้สึกว่าเขาจับมือแน่น บีบมือเธอจนเจ็บ “ขึ้นเวที” เขาจับมือเธอไปยังบนเวที ไฟจึงตกมาที่เขาและเธอ คนเกือบพันจึงปรบมือ เขาจึงจับไมค์ “สวัสดีทุกท่าน...ผมมีความยินดีที่ได้พบทุกท่าน...ผมอยากจะบอกข่าวดีว่า...ปีนี้เราทำรายได้ทะลุเป้า..สามพันล้าน...ในจำนวนเงิน...สามหมื่นสามพันล้านบาท...ในเครือบริษัททั้งหมด...มากว่าปีที่แล้ว...และคิดว่าปีนี้อาจจะได้อีกสามพันล้าน...สี่พันล้าน...และห้าพันล้าน...ผมเชื่อว่าคุณทุกคนจะนำศักยภาพมาใช้ให้กับบริษัท...และในปีนี้ผมจะเพิ่มโบนัสให้กับทุกท่าน...” พนักงานปรบมือให้กับนครินทร์ “และผมจะขอแนะนำภรรยาของผม...เธอคือรัมภา กัมปนาทไพศาล...” เขาพูดให้ทุกคนรับรู้ เขาเห็นผู้หญิงคนหนึ่งที่ยืนจ้องมองเขากลางผู้คน “ฉันอยากเข้าห้องน้ำ” หญิงสาวพูดเบาๆ “ไปเข้าที่บ้าน...” “ไม่ได้เจอกันชะนาน...สบายดีไหม...นครินทร์” มีบุคคลที่สามดังขึ้นมา “ตีช่า” เขาจึงทักทายกลับ “ตกใจอะไรขนาดนั้นค่ะ...คนเคยรู้จักกัน” ตีช่าจับมือของนครินทร์ ทำให้รัมภาเดินหนีออกจากตรงนั้น “ตีช่าเลิกยุ่งกับผมได้แล้ว...ผมเลิกกับคุณแล้ว...คุณก็ควรเลิกยุ่งกับผมได้แล้ว” ชายหนุ่มแกะมือเธอออก “ที่กับแม่นั้นคุณกับแต่งงานไปอยู่กับมัน...ทีตีช่าอยากแต่งงานกับคุณ...คุณก็บ่ายเบี่ยง...ตีช่าไม่เด็ดพอเหรอคะ” ตีช่าพูดใส่อารมณ์ “ผมไม่ได้รักคุณ...ได้ยินไหมตีช่า” เขาจึงเกาะมือเธอออกแล้วเดินจากไป “อะไรที่ฉันไม่ได้...ใครก็อย่าหวังว่าจะได้ไปเลย” ใครใจดีติดหัวใจ และคอมเม้นท์ให้ไรท์ด้วยนะจ๊ะ จะเป็นการสร้างกำลังใจให้ไรท์มากไรท์ กราบขอบพระคุณคนที่มาคอมเม้นท์ และกดหัวใจให้ไรท์ล่วงหน้า

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more