ตอนที่ 9 เรื่องบนเตียง NC25+
1210 คำ
รัมภาเดินมาที่ระเบียงอีกครั้ง สูดลมหายใจเข้าปอด มองวิวกรุงเทพมหานครในยามค่ำคืน กอดตัวเองให้อบอุ่น ตีช่าเธอเป็นใครกันนะ แต่ก็รู้สึกคุ้นๆ ใบหน้าเธออย่างบอกไม่ถูก เหมือนเคยรู้จักกับเธอ แต่ก็ไม่แน่ใจ ว่าเคยรู้จักกันตอนไหน
แต่ที่สำคัญเธอรู้จักกับนครินทร์ด้วย เธออาจจะเป็นผู้หญิงคู่ขาของเขาก็ได้
“หนีมาอยู่ตรงนี้นี่เอง” นิชคุณทักทายหญิงสาว ที่ยืนเหม่อลอย
“เอ้า...แล้วพี่คุณไม่เข้าไปกินเลี้ยงข้างในเหรอคะ” หญิงสาวถามขึ้นมา
“ไม่ละ...พี่ล่อไวน์ไปสามแก้วแล้ว...รู้สึกเวียนหัวเล็กน้อย...ไม่เหมือนไอ้นัฐหรอก...กินเท่าไหร่ก็ไม่เมา”
“ไม่จริง...เมื่ออาทิตย์ก่อนเมาอย่างกับหมา” หญิงสาวพูดเบาๆ ทำให้นิชคุณกลับหัวเราะ
“วันนั้น...มันไปดื่มกับพี่...มาส่งมันเองนั้นละ”
“เหรอคะ”
“มันบอกอะไรพี่ด้วย...” นิชคุณกำลังจะพูด นครินทร์เดินเข้ามาแทรกทันที
“เอาเมียกูคืนมาได้ละ” นครินทร์พูดอย่างไม่สบอารมณ์
“แหม่...นิดเดียวก็ไม่ได้...หวงมากก็เอาไปเลยกูไม่ยุ่งด้วยละ...กลัวมันกัด” นิชคุณโบกมือให้รัมภา เธอยิ้มให้...ซึ่งนครินทร์มองด้วยอารมณ์หงุดหงิด
“กลับบ้าน” นครินทร์จับข้อมือหญิงสาวแน่น เหมือนลากเธอมากกว่า
“เจ็บนะ” หญิงสาวพูดด้วยความเจ็บ
“เจ็บสิดี...จะเจ็บมากกว่านี้อีก...พอผมไม่อยู่ก็มาอยู่สองต่อสองกับคนอื่น” เขาพูดด้วยอารมณ์
“ปล่อยนะ...นั้นมันพี่นิชคุณนะ” หญิงสาวพยายามเกาะมือเขา แต่เหมือนกับว่ามันแน่นขึ้นไปอีก
“กลับบ้าน” เขาเดินเหมือนกระชากมากกว่า ทำให้หญิงสาวเท้าพลิก
“โอ๊ย...”
“อย่ามาสำออย” เขาตวาดมองเธอ ที่นิ่วหน้าด้วยความเจ็บ แล้วมองเท้าที่พลิก
“คุณเป็นอะไรไหม...เจ็บหรือเปล่า” เขาถามเธอเบาๆ
“ไม่ต้องมายุ่งกับฉัน” หญิงสาวสะบัดมือเขาเดินหนีไป
“คุณนาย” เสือที่อยู่ที่รถเดินเข้ามาประคอง เห็นเจ้านายส่งสัญญาณให้เข้ามาประคองเธอ เดินไปฝั่งที่นั่ง แล้วปิดประตูรถ หญิงสาวเห็นเขายืนคุยกับเสือแล้วเดินขึ้นรถ
“เท้าคุณเป็นอย่างไงบ้าง” เขาถามขึ้น ขณะที่เขาข้ามฝั่งมาเปิดประตูรถ
“เท้าฉันเป็นอย่างไง มันก็เรื่องของฉัน” หญิงสาวตวาดเสียงใส่เขา แล้วเปิดประตูลุกขึ้นออกจากรถ เขาจึงเปิดรถลุกขึ้นตามเธอ
รัมภาเดินขึ้นบันไดช้าๆ เพราะเท้ายังเจ็บอยู่ไปยังห้องนอน ถอดเครื่องประดับที่หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง นครินทร์เดินตามหลังเธอมาในห้อง มองเธอจากประตูหน้าห้อง แล้วเดินไปหาเธอที่กำลังถอดสร้อยที่เขาใส่ให้เมื่อตอนบ่าย หญิงสาวปัดมือเขาทันที
“ไม่ต้องมายุ่งกับฉัน” หญิงสาวเดินเข้าห้องน้ำไป เขาจึงเดินตามเธอเข้าไปกระชั้นชิดกลัวว่าเธอจะปิดห้องน้ำ
“คุณเป็นอะไร...รัมภา” เขาถามเธอด้วยความสงสัย
“สำหรับคุณ...ฉันเป็นได้แค่ผู้หญิงขัดดอก...หรือเครื่องมือทางเพศของคุณ...ที่คุณจะทำอะไรก็ได้” หญิงสาวตวาดใส่เขาทันที
“คิดว่าผมไม่รู้นะว่าคุณชอบไอ้คุณ...ไอ้คุณทั้งหล่อ...ทั้งรวย”
“ใช่...ฉันชอบนิชคุณ...พอใจไหมล่ะ” หญิงสาวพูดกระแทกใส่จะเดินหนี แต่เขาจับแขนเธอไว้แน่น
“รัมภา” เขากดเสียงต่ำด้วยความโมโห
“ทำไม...ฉันมีสิทธิ์จะขาย...และคุณก็ห้ามฉันไม่ได้”
“สิทธิ์ของสามี...”
“ไม่...ฉันไม่เคยคิดว่าคุณเป็นสามมีของฉัน...ฉันคิดว่าคุณคือเจ้ากรรมนายเวรที่ตามหลอกหลอนฉันถึงทุกวันนี้” หญิงสาวต่อปากต่อคำอย่างไม่ลดละ
“รัมภา...ผมจะหมดความอดทนกับคุณแล้วนะ” ชายหนุ่มบีบแขนเธอทั้งสองแขน
“อยากทำอะไรก็เชิญ...ฉันไม่มีอะไรจะเสียอยู่แล้ว”
“รู้ไหมรัมภา...คุณคือผู้หญิงคนแรกที่กล้าต่อปากต่อคำกับผม”
“ทำไม...ผู้หญิงคนอื่นอาจจะอ่อนหวานกับคุณ...เพราะเงิน...แต่ฉันเป็นแค่ลูกหนี้ของคุณ...”
“และหน้าที่ของลูกหนี้ต้องทำให้นายมีความสุขทุกเรื่อง...แม้นทั้งเรื่องบนเตียงด้วย...จำไว้...มานี่” เขาจับแขนเธอออกมาจากห้องน้ำ
“ปล่อยฉันนะ...นครินทร์” เธอดิ้นรน แต่เขากลับเหวี่ยงเธอลงที่นอน จับหญิงสาวนั่งลง
“จงทำหน้าที่ลูกหนี้ของคุณสิ...” เขาปล่อยมือเธอออก แล้วปลดเข็มขัดและกางเกงออก ทำให้เธอเห็นความเป็นชายที่ยาวและใหญ่ของเขา ทำให้เธอเมินหน้าหนี
“รัมภามองผม...และทำหน้าที่ของคุณ” นครินทร์ถอดเสื้อคลุมทักซิโด่ออกจากตัว ปลดโบว์สีดำออก และปลดกระดุมออกทีละเม็ด
“เร็วสิ...รออะไร...เอาเข้าปาก” เขาสั่งเธอ
“ไม่...ฉันไม่ทำ”
“จะทำดีๆ ...หรือจะทำด้วยน้ำตา” เขาข่มขู่เธอ
“ฉันไม่ทำ” หญิงสาวคลานหนี...แต่เขากลับใช้มือจับเรียวขาเธอ
“ปล่อยฉันนะ...ปล่อยสิ...โอ๊ย...” หญิงสาวหลั่งน้ำตาเพราะเจ็บข้อเท้าที่พลิกอยู่
“คุณไม่ทำ...ผมจะทำเอง” เขารูดซิปด้านหลังของเธอลง และดึงออก
“นครินทร์...ฉันเกลียดคุณ” หญิงสาวหลั่งน้ำตา
“อยากร้อง...ร้องเลย...ร้องไห้พอ...เพราะหลังจากคุณร้อง...คุณจะเปลี่ยนเป็นเสียงครางเอง” เขาเอาซีสตริงออกจากความเป็นหญิงของเธอ จับก้นเธอยึดไว้แล้วใช้ริมฝีปากเลียเบาๆ บนก้นของเธอ แต่หญิงสาวดิ้นรนให้หลุดจากปากเขา เขาจึงพลิกตัวเธอหันกลับมา เห็นใบหน้าของเธอที่หลั่งน้ำตาอยู่
“อย่าหยุดร้องนะ...” เขาเสียงดังใส่เธอ
“คุณได้ฉันแต่เพียงแต่ตัว...นครินทร์...คุณจะไม่มีวันได้หัวใจฉันเป็นอันขาด” หญิงสาวร้องไห้ไม่หยุด
“ผมจะทำให้คุณเป็นของผมทั้งกายและใจให้ได้” เขาสอดความเป็นชายเข้าไปทั้งดุ้น หญิงสาวเจ็บจุกด้วยความใหญ่ของเขา ชายหนุ่มปล่อยมือเธอเป็นอิสระ ขยับความเป็นชายให้เร็วขึ้น เธอขยำผ้าปูที่นอน แล้วหันหน้าหนีเขา ขณะที่เขาขยับไม่หยุด หญิงสาวบีบรัดเขา
“อ่าส์...รัมภา...คุณมันแน่นจริงๆ ...ผมชอบจัง...” เขากดความเป็นชายเข้าสุด...ออกสุดแล้วเข้าไปใหม่ ขยับให้เร็วขึ้นว่าเดิม
“วีนัส...” เขาเสียวที่สุดที่เคยเป็นมา ไม่มีใครที่ทำให้เขาเสียวได้เท่าเธอ
“วีนัส...คุณสุดยอดมาก...”
หญิงสาวขมิบเข้าและปลดปล่อยออกมา...เขาก็ปล่อยเข้าไปในตัวเธอเช่นกัน
“ทำบ่อยๆ ...จะได้รู้งาน...เรื่องบนเตียงจะได้คล่อง”
นครินทร์ใส่เสื้อใส่กางเกงแล้วเดินออกไป ปล่อยให้หญิงสาวนั่งชันเข่ากอดตัวเอง ร้องไห้เพียงลำพัง
ใครใจดีติดหัวใจ และคอมเม้นท์ให้ไรท์ด้วยนะจ๊ะ จะเป็นการสร้างกำลังใจให้ไรท์มากไรท์
กราบขอบพระคุณคนที่มาคอมเม้นท์ และกดหัวใจให้ไรท์ล่วงหน้า
- ผู้เขียน
