“พี่รัฐ มุกขอโทษนะที่ไม่เชื่อพี่”
มุกอันดาพูดอย่างเสียใจ ดวงตาคมหวานแอบมองคนที่กอดเธอแนบอก เขาหยุดครางบอกว่าหนาวลงไปแล้ว เพราะได้หมอนข้างดิ้นได้อย่างเธอไปกอด
มีคนเคยบอกว่าหนาวเนื้อห่มเนื้อจึงหายหนาว เธอเองเพิ่งประจักษ์เพราะรู้สึกอบอุ่นอยู่เช่นกัน ทั้งๆ ที่ฝนตกหนัก อุณหภูมิรอบกายลดลงจนหนาวเหน็บเช่นนี้
มือนิ่มไล้ไปตามเค้าโครงหน้าหล่อเหลา ภครัฐจัดว่าเป็นผู้ชายที่เข้าขั้นว่าหล่อมากๆ ครั้งแรกที่เธอเห็นเขาแทบไม่อยากถอนสายตาไปได้ แต่เพราะเขาและมารดาไม่จริงใจ เธอจึงปัดความรู้สึกหวั่นไหวนั้นทิ้งไป
แม้ใบหน้าจะมีรอยฟกช้ำจากการมีเรื่องชกต่อย แต่นั่นก็ไม่ได้กลบความหล่อเหลาของเขาไปได้
มุกอันดานอนมองใบหน้าของชายหนุ่มอยู่นานอย่างไม่รู้สึกเบื่อ เธอจึงค่อยๆ ผล็อยหลับไปเพราะความง่วงครึ่งค่อนคืนที่คอยเช็ดตัวและป้อนยาให้เขา
ค่อนรุ่งแล้ว...
อาการของชายหนุ่มดีขึ้น ภครัฐค่อยๆ ปรือตาขึ้นมองหญิงสาวในอ้อมแ
