31

1531 คำ

“ให้ผมแก้ตัวอีกสักครั้งนะมุก ครั้งสุดท้ายจริงๆ ผมจะไม่ขออะไรคุณอีก” นันทวัฒน์ยังไม่ละความพยายาม “หมดโอกาสแก้ตัวของคุณแล้วค่ะ หลังจากที่คุณโกหกมุก เห็นมุกเป็นนังโง่ อีโง่ที่คุณจะปั่นหัวเล่นยังไงก็ได้” มุกอันดาหันหลังให้ชายคนรักที่หักหลังเธออย่างไม่แยแส ถ้าเธอกลับไปหาเขาอีก ก็เหมือนลาโง่ตัวหนึ่งให้เขาจูงจมูก ความรักที่ไร้ซึ่งความซื่อสัตย์และการไว้วางใจ มันจบลงไปตั้งแต่เขานอกใจเธอครั้งแล้วครั้งเล่า “ผมมันโง่เองที่ปล่อยผู้หญิงดีๆ อย่างคุณไป มีเพชรอยู่ในมือก็ยังไปคว้าก้อนกรวด ผมมันโง่เอง ผมมันน่าจะตายๆ ไปซะ” นันทวัฒน์ที่ทรุดลงบนพื้นกระแทกหมัดไม่ยั้งจนเลือดไหลออกมาจากหลังมือ “วัฒน์คะ คุณทำบ้าอะไร หยุดเดี๋ยวนี้นะ” มุกอันดาหันกลับมาอย่างตกใจ ก่อนจะถลาเข้าไปกระชากมือที่เลือดไหลนองมากุมเอาไว้ “ขอบคุณที่คุณยังเป็นห่วงผมแบบนี้” นันทวัฒน์กอดหญิงสาวแนบอก “ปล่อยนะวัฒน์ คุณควรไปทำแผล รู้ไว้ด้วยว่าฉ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม