ภครัฐเร่งเครื่องบรรเลงเพลงรักด้วยชั้นเชิงชายที่มากล้น จับจูงร่างน้อยที่ครวญครางอยู่ภายใต้ร่างหนาไปพานพบกับสวรรค์ที่กำลังรอคอยอยู่เบื้องหน้า
เสียงหวีดร้องพร้อมกับความกระสันซ่านแสนหฤหรรษ์แผ่ซ่านอาบไล้ไปทั่วเรือนร่างของคนทั้งสองที่หลอมรวมเป็นหนึ่งซุกกายเข้าหากันคล้ายคนคนเดียวกัน...
มุกอันดานั่งอ้าปากคอยรับข้าวผัดแสนอร่อยที่ภครัฐป้อนมาให้อย่างเต็มใจ รู้สึกหัวใจพองโตที่เขาเป็นคนทำด้วยตัวเอง แม้จะมีแม่ครัวคนเก่งอย่างมัดไหมคอยช่วยก็ตามที
“อร่อยไหมครับไหม อุ่นร้อนๆ แบบนี้”
ภครัฐเอาข้าวผัดเข้าไมโครเวฟอุ่นให้ร้อน หลังจากบทรักเร่าร้อนผ่านไปเป็นชั่วโมง
“เป็นข้าวผัดที่อร่อยที่สุดเลยค่ะ” มุกอันดามองตอบตาหวาน อ้าปากรับตาหวานเยิ้ม คนป้อนถึงกับตาพร่าไปเลยทีเดียวเชียว “ต้องป้อนมุกแบบนี้ไปตลอดชีวิตนะคะ”
มุกอันดาจับมือหนุ่มเอาไว้แล้วรับข้าวเข้าปาก ภครัฐหน้าแดงหัวใจพองโต เมื่อเห็นสายตาสื่อความหมายของเธ
